ВАСИЛЕОС НА МАКЕДОНИЈА,
ОСНОВОПОЛОЖНИК НА МАКЕДОНСКАТА ФАЛАНГА,
АРХОНТОН НА ЅЕЦАЛИЈА (ТЕСАЛИЈА),
ОСНОВАЧ И АГАМЕНОН НА ЛИГАТА НА ЅЕ,
ТОЈ КОЈ ГИ ОБЕДИНИ ШЕСНАЕСЕТТЕ МАКЕДОНСКИ ПЛЕМИЊА ВО ЕДНА ДРЖАВА И ЗА ТОА ЈА ДОБИ ТИТУЛАТА ''МАКЕДОНОН'',
НАЈУБАВИОТ ЧОВЕК ВО ЅЕИА (ЕВРОПА)
BACИЛEOCМАКЕДОНОН ФИЛИПОЈ
Дочекај
го твојот
непријател,
очи в очи..
со оружје
рамен... и
откако ќе
го
победиш,
почитувај
го и
направи
од него
твој
пријател,
вo cпрoтивнo, HE CИ
Maкeдoнeц
,... Кога мојот татко ве најде, бевте скитници и сиромашни, се облекувавте во животински кожи и пасевте неколку овци на планинските падини.
Тој ве најде кога со малку успех се браневте од илирите, трибалите и тракијците.
Наместо со вашите животински кожи, тој ве облече во наметки. Од планините, ве донесе долу во низините. Но најмногу од се, ви даде храброст, храброста да се борите со варварите, кои беа насекаде.
Повеќе не брзавте да се засолнувате во зафрлените места и во пукнатините во карпите на вашето неосвоиво планинско упориште. Цврсто стоевте на земја и се боревте за она коешто праведно ви припаѓаше.......
Син
ти Алекcандрoj
Mакедонон,
славeн Bасилeон
Mакедон,
по Mилост
Божја, до
Индија, cите
ги згази,
вечност ни
дари.
ΒΑΣΙΛΕΩΣФIΛIY - B - BTOРI
MAKEΔNΩN - древно македонско (КОИНОН МАКЕДОНОН) писмо- буквата ''B'' била број 2, бројот ''2'' е арапскски знак, значи подоцнежно
ΒΑΣΙΛΕΩΣ MAKEΔNΩNФIΛIY Tоа e официјалното име и е уникат, нема потреба од ''бројки''
МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕ СО ШЕСHАЕСЕТ ЗРАЦИ ЗА ПРВ ПАТ ВО ВРЕМЕТО
HA ФИЛИП МАКЕДОНСКИ, KOJ ГИ ОБЕДИНУВА MAKEДОНСКИТЕ ПЛЕМИЊА ВО ЕДНА ДРЖАВА, TOJ за ТОА од МАКЕДОНЦИТЕ БИЛ
HАЗНАЧЕН И ЈА ДОБИЛ ТИТУЛАТА:
>>>> МАКЕДОНОН <<<<
, најсветлото за еден македонски владетел.
МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕНABACИЛEOC ФИЛИП МАКЕДОНСКИ - ОДдревниот македонски град АГА
АГА, нé Еге
Македонски племиња според Bасилeоc Филип Македонски, кој ги обеднил, биле:
Агајци
(Од Ага),
Алмопијанци
(Од Алмопија)
Беласти
(Од Белас),
Бердикаjци
(Од Бер),
Белагонци
(Од Белагон),
Илимaјаци
(Од Илимaја),
Линкестијци
(Од Линк),
Орестијанци
(Од Орест),
Пajонци
(Од Пajониja),
Халкидеонци
(Од Полуостровот Халкидеон),
Мoлoсијанци
(Од Молосија - Ахилеја),
Каријци
(Од Карија - Ѕеика, ''ка и Ѕе'' т.н. Мало Азија), затоа македонскиот владетел василеос Филип Македонски плаанирал поход на Берсија (Персија), за да ги ослободи, исто така може да се сметаат и фригите од Фригија, некогашните бриги. Во Ѕеника или Ѕеника имало и други колонии на македонци, Македонски колонии колонизирани порано),
Тракијаци
(Од Тракија),
Трибалци
(Од Трибалион),
Илири
(Од Илирија, тоа било воен сојуз, не држава) и
Дарданци
(Од Дарданја, за таа цел тие биле отстранети од Илирскиот воен сојуз од страна на македонскиот владетел василеос Филип Македонски).
Нивна заедничка одлика е тоа што ја обожавале Божицата Мајка - МА.
ПРЕД ОВА ОБЕДИНУВАЊЕ МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕ БИЛО СО 8 ЗРАЦИ, здружени симболично со зраци околу (Ѕе) владетелот:
Агајци,
(Од Ага)
Алмопијанци,
(Од Алмопија)
Беласти,
(Од Белас)
Бердикаjци,
(Од Бер)
Белагонци,
(Од Белагон)
Илимaјци
(Од Илимaја),
Линкестијци,
(Од Линк)
Орестијанци
(Од Орест).
Славен Bасилeоc Mакедонски
секој тебе те знае,.. Липи.
Еј Филипи Липи Mакедонски, Bасилeоc Mакедон.
Роди ни мајко Македонијо
уште еден Bасилeон Mакедонон, OH, OH,.. Липи.
Еј Филипи Липи Mакедонски, Bасилeон Mакедон.
Bо битки неброени,
македонско име прослави.
Син ти Алекcандрoj Mакедонон славeн Bасилeон Mакедон,
по Mилост Божја до Индија, cите ги згази, вечност ни дари.
Роди ни мајко Македонијо
уште еден Bасилeоc Mакедон, OH, OH.. Липи.
Еј Филипи Липи Mакедонски, Bасилeоc Mакедон.
Македонија за тебе жали син нa Mакедон.
Еј, Филипoj, OJ, OJ, Ej, Mакедонон, OH, OH, Bасилeоc Mакедон.
Роди ни мајко Македонијо,
уште еден Bасилeоc Mакедон, OH, OH,.. Липи.
Македонско име вечно нема да загине.
Глава даваме, Македонија и македонско име не даваме.
Македонија за тебе жали син нa Mакедон.
Еј, Филипoj, OJ, OJ, Ej, Mакедонон, OH, OH, Bасилeоc Mакедон.
ВАСИЛЕОС МАКЕДОНОН ФИЛИПOJ
ВАСИЛЕОС ФИЛИП МАКЕДОНСКИ
''- Кога мојот татко ве најде, бевте скитници и сиромашни, се облекувавте во животински кожи и пасевте неколку овци на планинските падини.
Тој ве најде кога со малку успех се браневте од илирите, трибалите и тракијците.
Наместо со вашите животински кожи, тој ве облече во наметки. Од планините, ве донесе долу во низините. Но најмногу од се, ви даде храброст, храброста да се борите со варварите, кои беа насекаде.
Повеќе не брзавте да се засолнувате во зафрлените места и во пукнатините во карпите на вашето неосвоиво планинско упориште. Цврсто стоевте на земја и се боревте за она коешто праведно ви припаѓаше.
Тој ве направи колонизатори и воведе закони и обичаи кои не само што се грижеа за вашата безбедност, туку ја донесоа и зората на новото време на културата и живеењето.
Од робови и од осиромашени поданици, тој ве направи владетели не само на вашата земја, туку и над варварите кои претходно ви се закануваа со опустошување на вашите имоти и со зграпчување на вашите придобивки.
Тој ве направи владетели на ѕецалијците, од кои секогаш имавте длабок и смртен страв. Со победата над фоќијците, тој го обезбеди нашиот пристап кон Полуостровот на Ѕе преку патишта кои беа широки и проодни, а не тесни и непристапни.
Тој ги понижи аѕајците и ѕевaците до толку голема мера а во тој поход, јас лично му помогнав кај Аронеја така што наместо овие нации постојано да ја напаѓаат Македонија и да им плаќате данок на првите и да живеете како вазали на вторите, тие сега се потпираат на нашата помош и интервенција за да ја обезбедат нивната сигурност.
Тој навлезе на Полуостровот на Ѕе и откако обезбеди контрола врз нивните работи, беше избран за главен заповедник на целиот Полуостров на Ѕе во походот против персијците, слава којашто не ја присвои само за него, туку и ја дари на целата македонска нација.''....
ФИЛИПОЈ - Ф И ЛИП ОЈ
- Ф - Ф, бил анттичко божество преку кое се демострирала силата
- И - и
ЛИП - најубав
- ОЈ - ој
Најсилен и најубав - Филип.
ФИЛИП МАКЕДОН СКИ
СКИ - н'СКИ - НАШКИ - НАШ - НАШИОТ
Значи Филип е "Македонон - Македонски", тоа е титула нé презиме, дадена од Македонците на Македонскиот василеос Филип и постанал "Македонон - Македонски", титулата се пренесува и на неговите крвни следбеници, неговиот син Александар и неговиот внук Александар (Помладиот). Тие сé "Македонон - Македонски", другите нé се "македонон" како титула и се узурпатори на Македонскиот престол, но се македонци.
ВАСИЛЕОС МАКЕДОНОН ФИЛИПОЈ
ВАСИЛЕОС ФИЛИП МАКЕДОНСКИ
ВАСИЛЕОС ФИЛИП МАКЕДОНСКИ
ФИЛИПOJ МАКЕДОНОН - ВАСИЛЕОСМАКЕДОНОН
ФИЛИПOJ МАКЕДОНОН - ВАСИЛЕОСМАКЕДОНОН, најубавиот човек во Ѕеиа (Европа) на времето
Ова не е антички медалјон, туку како таков е претставен од фалсификаторите
Церемониалниот штит на Bасилeоc Филип Македонски
Bасилеoc Филип BТОРИ Македонски (382-336 п.н.е.) е василеoc (владетел)
на Македонија (владеел 359-336 п.н.е.). Роден e во Белас -светол (illuminated), Беласти - светли (the illuminated), (Пела) во 382 год. п.н.е., тој бил најмладиот син на Македонскиот владетел василеoc Амjнтаoj ТРЕТИ
и василицаc Евридика. Во младоста (околу 368-365 п.н.е.) бил заложник во Ѕева, водечки град држава
во тоа време. За време на својот престој
таму како заложник се здобил со воено и дипломатско искуство од страна на Епиманидас, воен командант на Ѕева.
Епиманидас
Тука се спријателува со командантот на Светата Чета на Ѕева (Теба) и ги учи на терен нејзините воени тактики.
Светата Чета на Ѕева
Броела 150 хомосексуални машки двојки, така сметајќи во битка едниот на друг ќе држел повеќе на својот партнер и ќе се борел по храбро. Била добро опремена,
секој војник бил опремен со:
заштитен оклоп, шлем, штит, меч и копјe, била тактички најдобро извежбана воена сила во тоа време.
Штитот од Воиoа - кованица
Кратко за
градот
држава Ѕева
Основач на
Ѕева (Теба) е
феникиецот
Кадмус кoj со
голема
војска дошол во
Воиoа (Беотија)
претходно
пелазгиска (населена
со белци)
територија,
во потрага на
неговата
сестра
Ѕеиа (Европа).
Остатоците
од палатата на Кадмус
во Ѕева датираат од
околу 1200 - 1400 г. п.н.е..
ЗНАЧИ
ЅЕВИТЕ по потекло
БИЛЕ ФЕНИКИЈЦИ.
Градот
држава Ѕева бил потполно
уништен од
Александар
Македонски, неговите
територии
поделени од
околните градови држави cojузници на Македонија, a населението
продадено
како робови.
При
смртта во
тестаментот
Bасилеoc Александар
Македонски
нареди Ѕева да
се обнови, коj
дал и пари за
таа намена.
Bасилеoc Касандар
го обновува
градот нo потоа без
никакво
важно
политчко
влијание.
Смртта на неговите постари браќа Bасилеoc Александрoj ВТОРИ и Бердикаoj ТРЕТИ му овозможиле да седне на Mакедонскиот
престол во 359 п.н.е.. Оригинално назначен за нaдгледувч/воспитувач на неговиот малолетен внук Аминтаoj ЧЕТВРТИ, тој ќе успее целосно да ја превземе власта.
Bасилеoc Филип Македонски 359 п.н.е.
ВО НАЈТЕШКИОТ МОМЕНТ ЗА МАКЕДОНИЈА ДОАЃА НА ВЛАСТ.
На 23 годишна возраст Филип бил назначен за воспитувач на неговиот малолетен внук Bасилеoc Аминтаoj ЧЕТВРТИ, нo подоцна за владетел од македонскиот собор на народот, покрај тоа што имало и други наследници за оваа функција како што биле некои македонски офицери, полубраќа од страна на мајка му Евридика: Архелај, Аридеј и Менелај. Првиот бил убиен од страна на Филип, а другите два избегале во прогонство во Олинѕеион.
Во тој момент Македонија била напаѓана од сите страни, а делови окупирани од илирите, траките додека аѕаjците истовариле своја војска во поморскиот дел под водство на еден друг наследник на македонскиот престол со име Аргoj, кој на аѕаjците им го ветил Амфиполитон.
Иако малад Bасилеoc Филип Македонски се покажал како добар дипломат. Го поткупил тракискиот владетел со подароци, така се свртел против Аргoj како моментално најопасен. Аѕаjскиот војсководец Мантиа дошол во пристаништето на Маѕеон со 3000 коплити, нo останал во место, Аргoj марширал поддржан со платеници до Ага (Еге - древната македонска престолнина) нo во градот не добил поддршка од народот па морал да се повлече кон Маѕеон. По пат Bасилеoc Филип му поставил стапица и целосно го поразил 359 година п.н.е.. Bасилеoc Филип сепак за мир го повлекол моментално Mакедонскиот гарнизон од Амфиполитон и извршил воени реформи во Македонија, со цел да ја зацврсти својата власт.
Македонија пред Филип BТОРИ Македонски
РЕФОРМИ
Наскоро по доаѓањето на власт Василеос Филип Втори (сé уште не со титула ''Македонски''), извршил реформи во државата и вовел постојана платена војска со прочуената македонска фаланга, како основна воена единица, ја подобрил уште повеќе коњаницата, направиле направи за опсада на градови, направи за фрлање на камења и стрели. Неговите воени способности придонесле Македонија да стане регионална сила.
Војската на
Македонија во времето на Василеос Филип
Македонски се смета за една од највеличенствените воени сили на античкиот свет. Нивната беспрекорност најпрвин ја покажале под водсво на Василеос Филип Македонски.
Bоните иновации нa оружјата и тактиките
oсмислени од Василеос Филип Македонски биле главните фактори за величината и успесите на македонската војска. Војувањето Василеос Филип Македонски
го претворил во начин на живот за многу македонци, кои дотогаш ја гледале војската како хонорарна работа која се работи вон земјоделската сезона. Со тоа што војската ја направил да биде вистинска работа со полно работно време. Василеос Филип Втори можел редовно да ги вежба војниците, градејќи единство и координација. Ова ја создало најдобрата воена машинерија дотогаш видена, благодарение на времето и трудот посветен на маневри и воени иновации.
Во тактичките иновации спаѓаат употребата на фалангата, како и координирани напади и тактики помеѓу фалангата (пешадија), коњаницата, стрелците и опсадната машинерија.
Едно од нивните оружја било копјето СОРИОСА, која давало многу офанзивни и дефанзивни предности на македонската војска.
МАКЕДОНСКАТА ФАЛАНГА
Шлем од ковано железо од македонската фаланга од времето на Филип Македонски, пронајден 1998 на местото Исаp Мрвинци
Фрагмент од релјеф од Лимира, Ликија. 4 век п.н.е.
Mакедонската фалангa - строј
Околија с. Дебриште - локалитет Градиште - Прилеп, Република Македонија, шлем од ковано железо
Шлем од македонската фаланга
Македонски коњанички шлем
Македонски коњанички шлем
Македонски шлем од бронза, приватна колекција, најверојатно Турција
Македонски шлем во Баварискиот државен музеј, Минхен, Германија
Шлемот на Запирион
Шлем со маска на Se од богатството Олонешт (според Е.В. Черненко)
Македонски штитоносец - Белтаст (по белата опашка од коњ на шлемот), релјефот се наоѓа во Виена
Шлем од македонската фаланга
Коњанички шлем од македонската фаланга
Шлем од ковано железо од македонската фаланга
Коњанички шлем од македонската фаланга
Заштитен дел од шлем од македонската фаланга
Штит од бронза од македонската фаланга- најверојатно од '' бронзените штитови'' втора елитна единица во Mакедонската фаланга после ''сpебрените копја''
Шлем од ковано железо од македонската фалангасо фрагменти од сребро (наМакедонската
коњаница) денес се наоѓа во музејот на Сан Петровград
Заштитен оклоп од македонската фалангасо лик на Медузата - денес се наоѓа во музејот на Сан Петровград
Ооружје од македонската фаланга, за жал диви копачи
Според Диодор (16.3.1-2), во 359 е. В ..
"... Филип ја подобри организацијата на своите сили со опремување на неговите луѓе со потребните оружја за војна, одржа маневри на мажи cо оружје вo координирани вежби.
Тој осмисли Компактен Ред и опремување на фалангата, имитирајќи ги збиените формации со штитови на воини од Илион и беше прв што ја организира македонската фаланга."
Диодор 15. 44. 1 - 3 - Ификрат од Аѕeна, посинетиот син на македонскиот владетел Амjнта ТРЕТИ, таткото на Филип Mакедонски:
" Откако се стекна со долго искуство во воените операции во времето на Персиската војна, тој смисли многу подобрувања на инструментите за војната, посветувајќи се особено во областа на оружјето.
Прво, градовите држави користат штитови големи и затоа е тешко да се ракува со нив, Тој ги отфрли, со други помали и кружни, со умерена големина, а со тоа постигнува две цели: да се даде на телото соодветна покриеност и да му овозможи на корисникот на штитот со својата леснотија да биде потполно слободен во своите движења.
Предxодно се нарекуваа "коплити" и копјето за сметка на нивниот тежок штит, оттогаш своето име беше преименувано во "белтаcти", по пелтата (по белата опашка од коњ на шлемот) што ја носеа.
Тој направи промена во спротивна насока, всушност ја зголеми должината на копјата и двојно ја зголеми должината на мечевите кој при употреба на овие пробни оружја ја потврди практичноста и успехот на овие експериментални орудиа и заработи голем углед и воопшто инвентивни гениј.
Тој исто така, создаде војнички чизми кои продолжуваат и денес да се нарекуваат ''ификратеи''. Тој, исто така воведе други корисни подобрувања во уметноста на војната, но би било досадно да пишувам. "
Македонската фаланга била пешадиска формација
oсмислена од Филип ВТОРИ
Македонски.
Заштитен оклоп
од лино
Ификратеи
Bасилеoc Филип ВТОРИ поминал голем дел од младоста како заложник во Ѕева, каде учел кај познатиот воен командант Епаминоид чии реформи биле основа за Филиповите реформи на фалангата. Членовите на фалангата биле професионални војници и биле едни од првите трупи во историјата кои биле орагинизарно вежбани, давајќи им ја споспбноста да изведуваат комплицирани маневри многу подобри од оние на непријателите.
Тие се бореле во густи квадратни формации од 256 војника со порсечна длабочина од осум војника. Водачот стоел на чело на секој ред од 16 војника, а помошникот-водач во средината на редот, така што задните редови можеле да се разместуваат по страните во случај да треба повеќе фронтални војници.
Mакедонската фалангa
Војниците во фалангата носеле по една '' СОР и ОСА ''- копје со два врва кое било долго преку 6 метри, со едниот крај - ОСА - да боде и по потреба било забодeно во земјата кога требало да се справат со непријателска коњаница, со другиот крај (по потреба)
СОР - да сече и кастри. Сориосата се носела во два дела кои се спојувале пред битка и морале да бидат ракувани со две раце. Одблизу ваквите големи оружја биле бескорисни, но од раздалеченост, војникот можел лесно да ги чува непријателите таму кај што се, без да можат да се доближат. Оружјата на војниците од првите пет редови прилично се истакнувале од самата формација, така што во секое време имало повеќе копја одколку цели за напад.
Опрема на фалангата
Пешадиски меч oд
Македонската фаланга
Второто нивно оружје бил меч двапати по долг од другите воени единици, заштитен оклоп
од лино делумно заштитен со бронза, шлем од ковано железо, бронзени подколеници, специјални заштитни сандали - ификратеи и штит кој бил прицврстен преку рамо со јаже за да војникот биде по слободен во ракувањето со долгото копје.
Копјата на македонската фаланга биле правени од дрвото ''јасен''.
Младите стебла од јасен, откако и била одредена должината, за да добијат цврстина и да добијат поправа форма, биле потпечувани на тивок оган, а потоа кората и била отстранувана и биле премачкувани со заштитен материјал.
Cклопено целосно, со двата дела, плочестиот дел од ковано железо ''сор'', бронзениот дел ''оса'' и централниот железен дел за склопување, копјето тежело околу 5 килограми, а долго 7 метри.
Интерпретација на ''пезетарој'' - ''pezetarioi'' (латински), ''PO CHETA IROI'' - по чета херои, тешката елитна пешадија, попрецизна интерпретација на ''пезетарој'' е: пе зета рој - рој на зраци, зета - зрак, биле добро обучени, а не како што велат некои дека биле најслабата формација, составена од неискусни, напротив биле добро извежбани. Значи ''после - чета ирои'' - коњаницата, следува, по чета ирои - пешадијата.
Железниот
делкрај на
копјето CОР и
ОСА - делот ''СОР
''
Врв од бронза дел на едниот
крај на
копјето - ''ОСА''
Координирани вежби
Македонскиот владетел василеос Филип ВТОРИ не ја користел фалангата како главно оружје за напад, туку како алатка за држење на непријателите во едно место додека тешката коњица им ги разбивала редовите.
Македонската коњица се борела во клинеста формација и била сместена најдесно, по пробивањето низ непријателските редови, коњаниците ги придружувале штитоносците, елитни пешадијци кои служеле како телохранители на владетелот, а по нив доаѓала фалангата. На левото крило секогаш се наоѓала сојузничка коњаница од Ѕецалија, која се борела во ромбоидна формација и служеле главно за одбрана.
Mакедонската фаланга - cмoтpa
Mакедонската фаланга - пoзициja
Mакедонската фаланга - нaпaд
Mакедонската фаланга - гaзaт cé пpeд ceбe
Македонската Фаланга за подобра синхронизација напаѓала под ритам на воени тапани, ''ритaмот'' останал забележан во македонскиот фолклор, до нашите денови, тоа звучело некако вака:
v
V
V
V
v
v
>
v
vv
<
v
v
VV
☼ МАКЕДОНСКА ФАЛАНГА ☼ НАПАД ПОД РИТAМОТ НА ВОЕНИ ТАПАНИ
МАКЕДОНИЈАМАКЕДОНИЈА
Другите единици: Хоплити или КОПЛИТИ - КОП ЛИТИ - копје што лeтаат, престрелниците, разните гаѓачи, резервите од сојузнички коплити, стрелците и артилеријата
исто така билa употребуванa во битка.
Штитоносец
Фалангата имала прилично мал багаж, со само по еден слуга на неколку војници. Ова дало на фалангата голема брзина на марширање која никој не можел да ја надмине во некои случаи противниците се предавале заради неспремност бидеjќи не можеле да предвидат дека неговата војска ќе пристигне толку рано.
Фалангата исто така била извежбана за изведување на кратки јуришни напади.
Разиката помеѓy дисциплиниранат фаланга и останатите е евидентна
Bрв од бронза, Буквите МАК, кратенка од Македонон, дел на копјетo најверојатно од еден пелтаст
Гаѓачи
Стрелец
Артилерија
Македонската
коњица - ЧЕТАХЕРОИ
[1] "[ Нашите
непријатели
со векови
живееле
безгрижeн и
луксузен
живот, ние од
Македонија cо
генерации cме
биле обучени
во тешкотo
битие на
опасност и
војна. Сè на сè,
ние сме
слободни
луѓе, a тие се
робови ]." Македонската
коњица - ЧЕТА ХЕРОИ
Македонската коњаница била масивна, користеле ''планински коњи''
Тешката коњаница се состоела од коњички придружници кои биле благородници и ѕецалиска коњица. Коњичките придружници - пријателите ги сочинувале осум чети или единици (ескадрони) со по 200 коњаника, освен ВЛАДЕТЕЛСКATA четa кој ималa
300 - ЧЕТАХЕРОИ. Биле опремени со копја (клинстони, клин ''стон'' е странско име треба да се најде вистинското) со должина од 3.6 - 4.2 метри и тежок оклоп. Коњите исто така биле делумно оклопени. Јавачите не носеле штитови.
Оргaнизацијата на ѕецалската коњица
(која подоцна е во склоп на македонската фаланга) била слична на онаа кај
Македонската
коњица - ЧЕТА ХЕРОИ, со тоа што тие имале пократки копја и се бореле во послободни формации.
Коњанички заштитен дел од Македонската коњаницa
Македонската
коњаница - ЧЕТА ХЕРОИ
Македонски коњанички меч
Коњанички мечови
Македонски коњаник, релјеф
Василеос Александар Македонски во битка со персиец, фреска од Ага
Василеос Александар Македонски во битка, фреска од од Помпеј
Од лесната коњица, единиците т.н. „трчачи“ ги заштитувале крилата на војската за време на битка и оделе во извиднички мисии. Имало и уште неколку стотини сојузнички коњаници кои исто така учествувале, но биле послаби од останатите.
Македонски коњанички шлем пронајден во Ирак
Археолошки музеј Триполи, бронзен шлем од Македоинската коњаница
Македонската коњаница - ЧЕТА ХЕРОИ
- кованицаи од Ѕецалиаја
Македонски коњаници од Македонските колонии во Бктрија во Аѕеиа (Азија)
СРЕБРЕНИТЕ КОПЈА КАКО БИЛЕ ОСНОВАНИ
На сон на Василоеос Филип Македонски му дошл светец велејќи дека АКО СЕ БОРИ СО ОСТРИЦА ОД СРЕБРО ЌЕ ОСВОИ СЕ'.
Така ги формира
''Cребрените Kопја'' кои биле најелитната војска во македонската фаланга и лични телохранители на Василоеос Филип ВТОРИ Македонски.
Фреска од гробнцата во Ага - стражата на Македонските владетели василеос Филип Македонски и Василеон Александар Македонски, Македонската Света Чета - Сребрениоте копја
Фреска од гробнцата во Ага - шлемови (пешадиски и коњанички) и орудија од Македонската Света Чета (Сребрениоте копја) на василеос Филип Македонски
Припадник на Македонската Света Чета - Сребрениоте копја
Освен Сребрени Копја имало и единици на Бронзени штитови
Cребрените Kопја - современа филмска фантазија
ВОЕНИ ПОХОДИ
На почетокот Василеос Филип Македонски за мир со илирите се има женето со Авдита, ќерката на Вардилас, но сега засилен со новоформираната Македонска Фаланга во 358 п.н.е. го скршил отпорот на илирите кои ја окупирале северна Македонија во времето на неговиот брат Бердика ТРЕТИ и на локалните племиња. Cо тоа ја проширил својата власт до Дјаѕератеoн - Д ја Ѕе Ра Те oн - oн со Те Ра Ѕе ja Д (он) ова може да се протолкува како "Oн - тoj, Бог и јас во градот на светлината со 3 сонца", (Дјацаритoн (''ес'' e лaтинcки тeрмин) - за зборот "цар" е рано во тој период - "Dyassarites'', сигурно има грешка при преписот), "Lichni - Lichnidos" - лих ниди - лошо гнездо (Охридско Езеро).
*** Некој километар на запад од градот има друг голем археолошки локалитет, можеби тој е постариот град, а Лихниди е поновиот од втори век п.н.е., денешен Охрид - градот на ридот, кој го изградил Македонскиот Цар Самоил, можеби и Јустинијан. Археолошките локалитети се недоволно испитани најверојатно, генерално во целата денешна држава Македонија.
На бојното поле оставил 7000 илирски војници 3/4 од нивните сили.
ПОВОДИТЕ ЗА ВОЈНА СО ДАРДАНИЈА
Се чини дека Вардилас се спротивставил на договорот со Македонскиот владетел василеос Амјнта ВТОРИ и Сирас и ја нападнал Македонија во 393 година п.н.е.. Вардилас (В ар д илас - во Ар Д Ил јас, нe ''Бардилас'') користеше нови воени тактики што никогаш порано не ги користеа илирите. Победил решавачка битка против василеос Амјнта ВТОРИ, го протерал и управувал со Македонија преку марионетскиот владетел Аргој. Во 392 година п.н.е., василеос Амјнта ВТОРИ /ТРЕТИ се здружил со ѕецалијците и Линк и ја ослободил Македонија од влијанието на дарданците, кои биле едно од највлијателните илирски племиња во тоа време. Во тоа време Илирија била еден вид на сојуз - конфедерација, зошто ''илиритe'' се делат на племиња. Меѓутоа, илирите постојано напаѓале и владееле со северните граници на Македонија. По континуирани инвазии, Вардилас ги принудил Македонците да му платат годишна почит (данок) во 372 година п.н.е..
Во 370 година п.н.е., достојниот Македонски владетел василеос Амјнта ТРЕТИ починал, откако го вратил богатството на својата држава по катастрофите од страна на илирите. Неговиот брак со Евридика од Линк, ќерка на Сирас роди три сина и една ќерка. Неговиот најстар син бил Александар ВТОРИ. Во 369 година п.н.е., Вардилас го спречи Македонскиот владетел василеос Александар ВТОРИ да ги протера дарданците од Македонија. По битката, се вели дека Вардилас накратко го држел како заложник принцот Филип, најмладиот брат на василеос Александар ВТОРИ. Во 365 година п.н.е., василеос Александар ВТОРИ го наследил неговиот брат василеос Бердика ТРЕТИ.
Пајонците започнале серија рации (ограбувања) против Македонците како поддршка на дарданската инвазија од север. Василеос Бердика ТРЕТИ, владетел на Македонија, понижен од недостоинството да мора да им ''оддаде почит'' (да им плаќа данок) на дарданците, маршираше на север во пролетта 358 година п.н.е. со Mакедонската војска, да го реши прашањето со битка. Ова не беше прва прилика во која се бореше против Вардилас, но Македонците ја загубија битката. Самиот владетел на Македонија бил меѓу 4.000 загинати Македонци. Останатите, во паника, откако се исплашија од илирската војска, го загубија срцето за продолжување на војната. Ова беше најлошата загуба што ги претрпеа Македонците во опсегот на нивните напори да се ослободат од илирите. Дарданците ја проследија својата победа со проширување на контролата кон југ до езерото Дјаѕератеoнско (Охридското) Езеро - Езерото на три сонца и на запад во горната Македонија. Со дејствијата на Вардилас, дарданците ја доведоа Македонија до колапс.
Кога принцот Филип, најмладиот од тројцата браќа, деца на Македонскиoт владетел василеос Амјнта ТРЕТИ и василица Евридика, го презеде престолот на Македонија, беше решен, да ги потчини илирите под команда на дарданскиот василе Вардилас еднаш засекогаш, уништувајќи ја илирската закана.
Во 359 година п.н.е., Македонија може да се врати во ослободителна војна против илирите, откако ќе ја надмине внатрешната состојба на политички хаос и ќе го отстрани ризикот од напад од другите противници. Кога василеос Филип син на Македонскиот владетел василеос Амјнта го презеде Mакедонскиот престол, значителни територии од Горна Македонија останаа под контрола на Вардилaс. Со цел да се концентрира на внатрешната борба неопходна за да ја обезбеди сопствената позиција на престолот на Македонија, василеос Филип син на василеос Амјнта го потврди договорот што дарданците и го наметнаа на Македонија со сила на оружје и го стабилизира сојузот со неговиот брак со Авдита, веројатно внука или ќерка на Вардилaс. Овoj брак несомнено ја одврати целокупната дарданска инвазија врз Македонија во време кога земјата беше најранлива.
До пролетта 358 година p.н.е., василеос Филип син на василеос Амјнта конечно го обезбеди својот престол и сега беше во можност да се осврне на ослободување на северозападна Македонија од дарданецот Вардилас. Кога зборот за мобилизација на реформираната Македонската војска - Македонската фаланга, го привлече вниманието на Вардилас, кој му предложи на василеос Филип син на василеос Амјнта да склучат договор за одржување на ''статус кво'' - секој да си задржи што освоил, под услов двете страни да ги задржат градовите кои во тоа време веќе беа под нивна власт. Ова, се разбира, беше неприфатливо за василеос Филип син на василеос Амјнта, бидејќи тој не беше подготвен да прифати какви било услови, освен целосно повлекување на дарданците од северозападна Македонија. Вардилас, сепак, не беше расположен да се откаже од својата добивка без борба. Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта го мобилизираше секој способен војник во Македонија за битката. Вардилас, како и досега, најверојатно нема да земa затвореници, така што секој Mакедонски пораз ќе резултира со осакатени жртви.
БИТКАТА КАЈ ЛИНК
Со оглед на тоа што неговата северна граница засега е безбедна, Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта (''син на василеос Амјнта'' - името му е така зошто сé уште во тој период не ја добил титулата од Македонците, ''Македонски''), се сврте кон запад тоа лето за да ја врати територијата изгубена од неговиот брат. Илирите предводени од племето ''дарданцѝ'', предводени од нивниот владетел василе Вардилас, претставуваа застрашувачки предизвик, способни да одговараат на воената сила на Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта, со 10.000 пешадија и 500 сопствени коњаници против василеос Филип син на василеос Амјнта со малку поволни 10.000 пешадија и 600 коњаници. Покрај тоа, пешадијата на Вардилас имаше силна компонента на борци за шок или т.н. за брза интерванција (значи илирите имале всушност платена војска), веројатно сочинувајќи 7.000 војници од вкупниот број. Илирските воини користеле копје на сибина со тешка глава и штит. Василеос Филип син на василеос Амјнта мораше да знае дека ќе ги стават неговите сè уште несудени кипасписти (ки П ас П исти - ''како П (богот) јас П исти'', ''исти'' би можело да се интерпретира ''и с Ти'' - и со Т (богот)) и родни фалангисти на тежок тест за блиска борба, рака до рака. Македонците не се соочуваа со новоовластен Македонскиот владетел како василеос Филип син на василеос Амјнта,туку со способен ветеран од многу војни, бидејќи дарданскиот василе Вардолас можеше да има 90 години, но сепак беше доволно цврст за да јава на коњ на бојното поле.
Илирите се подготвија да понудат битка на отворено. Историчарот Хамонд сугерира (1994, 26) дека ова било западно од превојот Кaрли Дeрвен на рамнината Линк, битката е позната и како ''Битката кај Еригон (Црна Река).
Линк - Градот на Рисот денес e битолското село Црнобуки
Темели од градби, исцртани мермерни плочи, ќупови, амфори, мозаици, разни предмети и нормално, кованици - сето ова излегува по дворовите на жителите на битолското село Црнобуки
Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта пристигна и ја распореди својата фаланга исто како и во својата прва акција, со фалангитите лево и централно, повторно ангажираше коплити и кипасписти од десно по тој редослед и коњаницата и лесната пешадија ги подели на двете крила. Што се однесува до распоредот на војската на Вардилас, тврдењето на историчарот Диодор за квадратна формација е збунето дури и во контекст на неговиот опис на битката и бидејќи таквите тактики не се тестирани на друго место, освен во повлекување или за дарданците или Македонците во оваа област, (тоа што не го разбирал историчарот Диодор, е дека Вардилас знаел како дејствувала Македонската фаланга. Вардилас знаел дека ќе биде опкружен, па смислил тактика, најверојатно планирал да го прегази центарот на Македонската војска со силен фронтален удар, но се соочил со долгите Македонски копја) верзијата на историчарот Фронтиниј треба да се претпочита. Ова укажува на тоа дека Вардилас поставил линеарен распоред, неговата тешка пешадија се совпаѓа со ширината на Македонската фаланга со уште подлабоки редови и имал најдобри мажи - војници таму, кои се лепеле во средината со коњаници и стрелците.
Формациите се затворија заедно, илирите со брзо темпо, a Македонците полека за да се одржи добар ред. Кога конечно се сретнаа, започна една злобна борба од едниот до другиот крај на полето. Сите елементи на фалангата во овој момент се поместија во хор за да ги извршат своите смртоносни задачи. Оставени низ центарот копјаниците се држеа цврсто, нивното долго оружје ги држеше илирските копја далеку од опсегот и ранија барем неколку од оние што ja водеа илирската војска. Во исто време, василеос Филип син на василеос Амјнта и неговите копјаници напредуваа од десната страна удирајќи ги илирите, бидејќи импулсот од задните редови немилосрдно ги туркаше напред. Илирските борци од предните редови што им се спротивставуваа добија многу помала помош одзади и беа немоќни да одолеат на интензивниот притисок и долгите копја, што доаѓаaa врз нив. На крајот, илирите немаа друг избор освен да попуштат. Додека илирите се повлекуваа, почнаа да се враќаат наназад, токму ''хетаироите'' - ЧЕТА ИРОИТЕ (елитната Македонска коњаница) и нивните штитоносци пелтастите (пешадијци) сега се истакнаа, олеснувајќи им го патот на коплитите и кипаспистите со расчистување на целата илирска коњаница и лесна пешадија од тоа крило. Изложени и ставени надвор од издржливост, илирската левица сега целосно попушти и го испрати остатокот од нивната формација во избезумено бегство под жестокиот напад.
Историчарот Диодор [7] (1 век п.н.е.) го пишува ова за настанот:
''И во почетокот, долго време, битката беше рамномерно подготвена поради преголемата галантност прикажана од двете страни и колку што беа убиени и уште повеќе ранети, интензитетот на битката се разниша прво на еден начин, а потоа на друг, постојано занишан од храбрите дела на борците; но подоцна, додека Македонсите коњаници притискаа од крилотa и одзади и василеос Филип син на василеос Амјнта во центарот на своите трупи се бореше како вистински херој, главнината на илирите беше принудена да тргне набрзина во бегство. Гонењето се одржуваше од значително растојание и многумина беа убиени во бегство, василеос Филип син на василеос Амјнта им даде знак на Македонците со труба (најверојатно рог од јак за таа намена) и подигна трофеј за победата и ги закопа своите мртви, додека илирите, откако испратија амбасадори и се повлекоа од сите Македонските градови, добија мир. Но, повеќе од седум илјади илири беа убиени во оваа битка.''
Бројката на 7.000 убиени реферирана од страна од Диодор меѓу илирите во оваа битка (16.4.7), е очигледно e претеранa. Можеби е подобро да се види како пресметка на тешката пешадија поразена отколку како вистинска жртва. Во исто време, загубите на дарданците мора да биле многу високи (неколку илјади по Јустин (7.6.7)), со веројатно 20 - 30 % убиени. Цената за победата на Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта била доста пониска, можеби 3 - 5 % ќе се намалат во борба или ќе умрат набргу потоа од раните. Вардилас го ценеше обемот на својот пораз и не загуби време во тужба за мир. Илирите подоцна испратиле претставници и ги договориле условите за мир, ослободувајќи ги сите градови што ги освоиле од Македонија. Во оваа битка, вознемирувачкото прашање на градот Линк (опасноста од илирска инвазија) беше решено, менувајќи ја ситуацијата на западните граници во корист на Македонија. Градот Линк е од каде потекнува Евридика жената на Македонскиот владетел василеос Филип Македонски, градот Линк и неговите територии биле ослободени и вратени на Македонија. Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта на северозападната граница со анектирање на дарданската територија над Линк. Ова би формирало одбранбен тампон против сите идни илирски напади обидени преку долината Дрилон (најверојатно античко име за Полог). Околу Дјаѕератеонско (Охридското) Езеро - Езерото на три сонца, останаа границите меѓу Илирија и Македонија, додека Илирија не била припоена кон Македонија во еден временски период од страна на Македонскиот владетел василеос Филип Македонски земајќи ја за жена илирката Фила, најверојатно ќерка на василе Вардилас, ''бракот'' бил ''договорот за анексија''.
Македонскиот владетел василеос Филип син на василеос Амјнта на север го удрил темел каменот на новиот град Араклеoн, ги ставил под контрола дел од Пајонските племиња приклучувајќи ги кон Македонија. Можно е да тогаш Ѕера постаналa Бела Ѕера (Бела Зора), во негова чест.
Молосискa (Ахилејска) кованица
Молосиски шлем
Во 357 п.н.е. Василеос Филип Македонски се жени со
Молосиската принцеза Миртала, која тој ја преименува во Олимпија, во чест на Олимп.
Ова не се антички медалјони, туку како такови се претставени од фалсификаторите
Аѕајците не успеале да завладеат со градот Амфиполитон бидејќи народот таму не ја прифаќале нивната власт. Бидејќи во Аѕeна избувнала социјална војна, aѕајците се договориле со Василеос Филип Македонски доколку им го предаде градот Амфиполитон тие ќе му го дале назад градот Пинд освоен од aѕајците 363 п.н.е.. Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски лесно го зазел градот Амфиполитон, нo одбил да го предаде на aѕајците, а со сила го ослободил градот Пинд. Заради овој чин aѕајците обиавиле војна на Македонија. Василеос Филип Македонски се сојузил со Халкидеон и Олинѕеион и за да им се додвори им го предал градот Потидеа кој го ослободил 356 п.н.е..
Престолот на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски
Во 355 п.н.е. Василеос Филип Македонски го освојува Кренид, еден богат центар со руда и го преименува градот во Филипи. Годишно од тие места заработувал и до 1000 златни таленти.
Кованици од Филипи
ВАСИЛЕОС МАКЕДОНОН ФИЛИПОЈ
Мора да признаеме ова é најзачуваната статуа на коњ на македонскиот владетел, статуа од Филипи денешен Пловдив, меѓу другото го кријат и името претставувајќи ја статуата како ''коњаникот на коњ''
Аѕајците пробале повторно да ги свртат старите непријатели на Македонија: илиpтите и траките кои последните по смртта на Котиа биле поделени на 3 делови, водени од страна на: Амадоко, Берисаде и Керсоплепте. Тие биле поразени од страна на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски, така да Македонија ја проширил до реката Места, додека Македонскиот војсководец Парменион ги поразил илирите заедно со нивниот новоизбран владетел Грабо.
Во 354 п.н.е. го опседнува Маѕеон, ПРИ ОПСАДАТА на грдот ќе го изгуби десното око. Аѕајците пратиле 2 флоти на помош на градот. Првата во зимата 354 п.н.е. нo била недоволна и втората 353 п.н.е. кога градот веќе паднал во рацете на македонците. Маѕеон бил срамнет со земја, населението пратено во ропство или раселено, како извор на долгогодишана нестабилност за Македонија, имено на аѕајската колонија им било дозволено да се населат во Македонија во времето на василеос Амjнтој ПРВИ околу 498 п.н.е. но тие оттогаш станале ''извор'' на постојана нестабилност за Македонија, градот повеќе не се спомнува во историските документи после 353 п.н.е. година. Во таа прилика користи да ги нападне Авдаритеон (не Абдера) и Ма Арон (не Маронеја), пајонскит брег (не тракискиот).
Кованица од Авдаритеон
МАТ РОД ОТ ОС од родот на MA - Мајка - кованица од Ма Арон
Значи Ма Арон, нé '''маронеја''.
353 година п.н.е. аѕајците одиграле победа врз Василеос Филип Македонски кај Илеопонт (Дарданелите), а влaдeтeлот на траките им ги предал на аѕајците сите градови освен Kардиа (ова докажува дека брегот е Пајонски, не тракиски, зошто тракиецот, не го интерисира таа територија), за да си обезбедат сигурен премин кон Пјон Сеј (Црно Море).
Меѓувреме избувнала Светата Војна.
353 п.н.е. Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски навлегол во Ѕецалија каде бил пречекан од 7000 фоќијци и платеници предводени од Фаило брат на Ономерко владетел нa Фоќијa. Фаило бил истеран од Ѕецалија, нo неговиот брат, му дошол на помош, принудувајќи го Василеос Филип Македонски двапати да се повлече од бојното поле. Ономерко успеал во тоа што го оневозможил дејствувањето на македонската фаланга. Василеос Филип Македонски претпазливо се повлекувал cтpaтeгиcки, нo сепак се враќал поорганизиран со поголем број на војска.
ЛАРИСАИОН
Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски заради тоа бил критикуван дека се плаши од фокијците, нo на крај имал право.
Василеос Филип Македонски коментира дека тој:
" Hе, нe бега, но, како овен, се повлекува наназад, за да повторно нападне посилно ".
Одлика само за еден исклучително надарен вјсководец.
352 п.н.е. Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски со 20.000 пешадија и 3.000 коњаника, нo сега потпомогнат со ѕецалците, Ономерко со ист број на пешадија нo со 2000 коњаника. Битката се одиграла на местото ''Полињата на Крстопатот'', во битката Василеос Филип Македонски убил 6000 непријателски војници, заробил 3000 кои биле удавени во море во чест на богoт Ѕе, а Ономерко бил убиен од страна на неговите платеници и бил предаден на Василеос Филип Македонски кој го рспнал на крст.
352 п.н.е. година Василеос Филип Македонски се прогласил за водач АРХОНТОН до крај на животот на Ѕецалија и ја припојува кон Македонија.
Третата Света Војна
Античките извори за Третата Света Војна се ретки и генерално, во недостаток на информации. Главниот извор за овој период е Библиотекатa '' Xисторика Диодор Сикулус '' која е напишана во 1- ви век пo новата ера, што е тоа многу голем второкласен извор. Диодор често е изложен на потсмев од страна на современите историчари за неговиот стил и неточности, но тој зачувува многу детали од античкиот период што нe можат да се најдат никаде на друго место. Диодор работел, пред се ги копирал делата на други историчари, изоставајќи многу детали што не одговараат на својата цел, која треба да илустрира поуки од историјата; неговиот профил на Третата Света Војна содржи многу празнини.
Според Диодор, повеќе детали за Света Војна може да се најде во своите говори на аѕајските државници, првенствено Демостен и Аесчинес, овие говори никогаш не биле со намера да бидеат историски материјал, тие мора да бидат третирани со претпазливост; Демостен и Аесчинес се опишани како:
"Неколку лажговци, од кои ниту нa еден не може да му се верува, да се каже вистината во секое прашање во кое таа далечина во неговиот интерес да се лаже."
Сепак, нивните илузии на современи или минати настани укажува на некои од празнини во предвид Диодор, ни помага со уредување на хронологијата. Историските докази на Диодор, Демостен и Аесчинес може да бидaт збогатени и со фрагменти од друг историчар (како на пример со Теопомпус) и со современите епиграфски извори.
Современите историчари "за војната жестоко дебатирале и не постои јасен консензус''. Општо прифатено е дека војната траеше 10 години, а заврши во летото 346 година п.н.е.. за почеток на војната бил поводот на насилна окуација на Делфи од страна на Филомелос од Фоќија. По поразот Филомелос на Неон, ѕеванците мислеле дека е безбедно да се испрати Паменес во Ѕеника (Мало Азија) со 5000 хоплити. А комбинацијата на докази укажуваат дека Паменес се судри со Василеос Филип Македонски воМа Арон(Маронеиjа), во 355 п.н.е.. Диодор вели дека битката се одржа кога Василеос Филип Македонски го стави под опсада Маѕеон 354 год. п.н.е.. Сепак, хронологијата на Диодор за Светата Војна е многу збунета - тој датира од почетокот и крајот на војната една година е премногу доцна, различно вели дека војната траеше 9, 10 или 11 години, а се вклучени опсадите на Маѕеон два пати под различни датуми - пoради тоа неговиоте датуми не можат да се земат за сериозни.
Водејќи сметка за датумите, повеќето историчари се согласуваат по истиот редослед на настани за овој дел од Светата војна. Главното прашање е тоа кога таа секвенца започна. Така, датира 355 п.н.е., Маѕеон до 355 - 354 п.н.е., прво ѕецалиски поход нa Василеос Филип Македонски дo 354 п.н.е. и неговиот втор до 353 п.н.е. Спротивно на тоа историчарите Kавквел, Сеалеy, Хамонд и други, сите овие датуми ce поместени за една година, почнувајќи во 354 год.
Третата Света Војна (често само се нарекува Света Војна) избувна во 356 п.н.е. и ќе го претстави Василеос Филип Македонски со неговата прaва вистинска намера: ''да го прошири своето влијание во работите од централен и јужениот дел на Полуостовот на Ѕе (Пелопонезот). Војната била предизвикана од одбивањето на Фоќиската Конфедерација да и плати парична казна, изречена во 357 п.н.е. од страна на Лигата Амфиктонијада, воено - религиозен сојуз која раководела со најсветото место во тоа време на Полуостовот на Ѕе, во храмот на Богот на Сонцето во Делфи. Зад верски елемент, се прикажува реалната политика на донесувањето против фоќијците, спроведено од страна на ѕеванците. Во тоа време, Ѕева контролира мнозинството гласови во Советот, а во есен на состанокот во 357 п.н.е. и ѕеванците биле во можност да имаат и фоќијците (за одбрана на светото земјиште) и Спарта (за окупаторската Ѕева некои 25 години предxодно) ги осуди и казни. Казните за двете страни биле " неоправдано остри " и ѕеванците веројатно не очекувале да се плати, а со тоа да се биде во можност да се изјасни за " Cвета војна ".
На урнатините на античкиот град Делфи
Во одговор на тоа, фоќијцитe, под раководство на Филомелос, на окупираниот Делфи (која се наоѓаше во границите на Фоќис ) и ги претендираше античките барање на Фоќис за претседател на Лигата Амфиктонијада, со намера да ја поништи пресудата против себе. Се чини дека ималo некои симпатии во Аѕeна за фоќијците, бидејќи oд другите држави може да се види дека:
" Ѕеванците ја користеа Лигата Амфиктонијада зa да ги извршуваат своите ситни и диструктивни интерси."
Фоќијците се поддржан од Аѕeна (вечни непријатели на Ѕева) и очекувано Спарта, кои нe се надеваа дека ќе ги видат своите краји намери збришани кога фоќијците го заплениa Делфи. Сепак, Филомелос ја ограбил ризница на Богот на Сонцето за да ги плати своите скапи платеници, со кревање на својата моќна армија, но со тоа драстично го сменил мислењето на другите држави на Полуостовот на Ѕе.
Во зима 356/355 п.н.е., "Cвета Bојна" беше прогласена против фоќијците од страна на советот на Лигата Амфиктонијада, a ѕеванците се главните протагонисти, започна војната релативно добро за фоќијците, но тежок пораз и беше нанесен на фоќијците на Hеон од страна на ѕеванците или во 355 или 354 година п.н.е. и Филомелос беше убиен. Заплашен, Ономарко презеде фоќиски напор и ангажирал нови платеници за војна.
Заради Света Војна се чини дека се постави патот за обновување на конфликтот во Ѕецалија. Ѕецаиската Конфедерацијата бешe воопшто убедлив поддржувач на Лигата Амфиктонијада и имаше стара омраза кон фоќијците. Од друга страна, градoт - државата Ферае се во сојуз со Фоќијa. Во секој случај во 354 или 353 година п.н.е., благдарејќи на ѕецалискискиот град Лариса кој апелираше до Василеос Филип Македонски за да им помогне да ги поразат фераеаците, Василеос Филип Македонски така донел војска во Ѕецалија, веројатно со намера да гo напаѓаат Ферае. (Да објасниме тогаш Македонија не била член на Лигата Амфиктонијада, туку повикана од Ѕетсалија, на помош).
Според условите на нивниот сојуз, Лyцофрон од Ферае побара помош од фоќијците, Онормарко бил испратен од неговиот брат, Фалyос со 7.000 мажи. Меѓутоа, Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски ја одби оваа сила пред да се приклучат со фераеаците. Ономарко потоа се откажа од опсадата во тој момент и се повлече, нo донесе нова војска во Ѕецалија за да го нападне Василеос Филип Македонски. Точните детали за воениот поход што следеше се нејасни, но Ономарко ce чини дека имал два уcпecи, делумни порази нa Василеос Филип Македонски, со многу Македонци убиени во битка. По овие порази, Василеос Филип Македонски се повлекoл во Македонија за зима.
Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски коментира дека тој: " Hе, не бега, но, како овен, се повлекува наназад, за да повторно нападне посилно ".
Василеос Филип Македонски се врати во Ѕецалија следното лето (или 353 или 352 година п.н.е., во зависност од хронологијата следи), со доаѓањаето на новата Македонска армија, Василеос Филип Македонски формално побара од ѕецалијците дa му се придружат во војната против фоќијците. Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски Филип Македонски сега ги собра сите ѕецалски противници на Ферае што тој можеше. Cпоред Диодор, неговита армија сега броеше 20.000 пешадија и 3.000 коњаница.
Василеос Македонон Филипој го ставил под опсада стратешко пристаниште Пагасае (главно пристаништето во Ферае), пред битката на Полето на Крстот. Со преземање на Пагасае, веројатно e дека Василеос Филип Македонски има за цел да го спречи Ферае да биде засилен од страна на морето. Василеос Филип Македонски ја научи лекцијата од претходните походи и сакаше да го спречи Ферае од надворешна помош пред напаѓање врз Ферае.
Во меѓувреме, Ономаркo се врати во Ѕецалија за да се обиде да ја зачува фоќиската надмоќ таму, со приближно истата сила како во текот на предходната година. Исто така, аѕајците го испратиле Карес со значителен воен контингент, за да им помогне на своите фоќиски сојузници, гледајќи можност да се направи одлучувачки удар против Василеос Македонон Филипој. Фоќијците и аѕајците имале повторна намера пак да се истоварат во Пагасае, бидејќи тоа е единственото пристаништето каде аѕајската флота може да се истовари, нo Василеос Македонон Филипој бил таму зa секој случај.
БИТКАТА
Битка се водеше меѓу Македонците и фоќијците, откако Василеос Филип Македонски ги спречи фоќијците да се здружат со силите на фераеанците и најважно, пред аѕајците да пристигнат. Според Диодор, двете армии останаа во близина на морето, најверојатно во близина на Пагасае - "минзухар поле" во Ѕецалија, теренот одговара на овој опис. Сега позната како битката на Полето на Крстот. Сепак, оваа рамнина е толку голема што е тешко да се идентификува точното местото на битка.
Василеос Македонон Филипој ги испрати своите војници во битка да носат круни од ловор, симболот на Богот на Сонцето - Ѕе, " како тој да е одмаздник на сквернавењето, на навредата, а тој разгласи дека се борат под покровителство на Бога". Некои од фоќиските платеници наводно го фрлилe оружјето, вознемирени од својата виновна совест. Потоа следеше борба, најкрвавата евидентирана битка во античката македонска историја водена дотогаш со градовите држави.
Василеос Филип Македонски освои убедлива победа над фоќијците. Битката се чини дека ја освои од супериорниот број и од храброста на коњаницата на Василеос Македонон Филипој.
Cупериорниот број и од храброста на коњицата на Филип. Василеос Филип Македонски сега имал ѕецалски коњи кои биле застрашувачки за непријателот, така нерачена ''тешка коњаница'' - прочуените ѕецалски коњи, прекрасни животни.
Бегајќи од пораз, фоќијците се стрчаa кон морето, каде флотата на Карес пристигнала во текот на битката, но многу луѓе се убиени за време на бегањето, или се удавиле, додека се обидувале да стигнат до бродовите. Вкупно 6000 фоќијски војници биле убиени, меѓу кои и Ономарко и уште 3000 заробени. Ономарко беше или обесен или распнат, а другите затвореници се удавени, како ритуал за храмот на богот на сонцето - Ѕе. Овие казни се дизајнирани за да се одрече за поразените чесен погреб; Василеос Македонон Филипој со што продолжи да се претстави како побожен одмазник на сквернавењето извршено од страна на фоќијците.
За ова масовното давење се има изјавено:
" Масовното давење нема да го шокира цивилизираниот свет, напротив ќе го зацврсти, а идните разбојници ќе ги одвтрати од нивните намери.
За Исократ се чинеше дека фоќиските платеници биле подобро мртви отколку живи... Навистина беше страшна казната, но беше целосно во согласност со улогата на Василеос Македонон Филипој како шампион на богот на сонцето - Ѕе.''
Последиците
Тоа беше веројатно како последица на неговата победа (ако не и пред тоа) дека ѕецалијците го назначилe Василеос Македонон Филипој Архонт од Ѕецалија. Ова беше борба за живот, со тоа Василеос Филип Македонски ги стави под контрола сите приходи на Ѕецалиската Конфедерација и исто така стана војсководец на Обединетата Ѕецалиска армија. Тираните од Ферае, наместо да ја имаат истата судбината на Ономарко, постигнаа спогодба со Василеос Македонон Филипој, а во замена за предавањето на пристаништето на Ферае, Василеос Филип Македонски им беше дозволил на 2000 нивни платеници, да одат вo Фоќис.
Василеос Македонон Филипој поминал извесно време во реорганизирање на Ѕецалија и еднаш задоволен, тој планирал марш нa југ кон преминот на Ѕермополе (Термопилите), портата кон централниот дел на Полуостовот на Ѕе. Тој веројатно имал за цел со победа над фоќијците и освојувањето на Фоќис да го земе за себе, изгледи кои во голема мера ги вознемиpи аѕајците, бидејќи еднаш кога тој би измарширал до кај Ѕермополе, тој исто така може да маршира на Аѕeна. Аѕајците затоа упатија сила до Ѕермополе и го окупираа преминот;
Постои одредена дебата за тоа дали другите контингенти им се придружија на аѕајците кај Ѕермополе (Термопилите). И покрај тоа што можеби се покажа како е можно да го премине на сила преминот, Василеос Македонон Филипој не се обиде да го стори тоа, не претпочитајќи да ризикува пораз по големите успеси во Ѕецалија.
Во меѓувреме, фоќијците се прегрупираа под контрола на братот на Ономарко, Фалyос. По огромниот фоќиски пораз на Неон и Полето на Крстот, Фалyос мораше да се впушти во двојно зголемување на платите за платениците, со цел да се привлечат во доволен број и со тоа да ја надополни неговата војска. И покрај поразите сепак, поголемиот дел од фоќијци уште беа во полза на продолжување на војната. Во текот на зимата на таа година, Фалyос ce ангажира во дипломатски напори за да се собере поголема поддршка од сојузниците за Фоќис и успеа во проширување на театарот на конфликтот во следниот воен поход.
Уникатно, фоќијците беа во состојба да ја обноват големата воена загуба, благодарение на нивниот плен од ризницата нa Храмот на Богот на Сонцето - Ѕе, фактор кој до придонесе да војната заврши нeрешено до 346 год. п,н.е.
Таа година 346 год. п,н.е. , Македонија станала полноправен член на Лигата Амфиктонијада или Светата Лига - воено религиозниот сојуз, како заслуга за одмаздата врз грешните фоќијци.
Причина да се повлече од освојувањата на југ било тоа што Филип Македонски бил повикан на помош од страна на Пј (не ''визант'') и Беринтион бидејќи новиот тракиски владетел Керсоблепте сакал да ја обнови силата на Тракија од времето на Котиа. Исто така и аѕајците подготвиле флота со водство на 40 триери и одреден број на коплити да го одбранат теснецот Илепонт, нo до тоа не дошло бидејќи се раширила вест дека Василеос Филип Македонски бил тешко болен. Василеос Македонон Филипој го победил тракискиот владетел, а неговиот син бил пратен како заложник во Македонија и бил принуден да плати оштета. Градовите: Араион и Теикон биле подарени на Беринтион како верен сојузник.
Василеос Македонон Филипој ја поттикнувал борбата меѓу аристократските и демократските сили во градовите држави, со цел да ја искористи нивната неслога и полесно да ги освои. За таа цел, со златото на Василеос Филип Македонски на островот Ејвоја била формирана Македонската дружина (Македонската партија), платена да ги промовира македонските интереси во политичкиот живот во градовите држави. Меѓутоа од 352 п.н.е. до 346 п.н.е. тој нема да продре јужно, туку ќе ги освојува источните региони доаѓајќи до реката
Марица.
Буната на Ејвоја
Градовите на Ејвоја (Еубоја) влегле во аѕајската конфедерација во 357-та п.н.е. по неуспехот на ѕеванските обиди за надзор над големиот остров (во близина и на Аѕeника и на Воиа). Привидниот мир на Ејвоја од 357 п.н.е. беше несигурен поради непријателствата меѓу ејвојските градови (особено меѓу Халкис и Еретрија) и поради борбите на групите внатре во градовите. За да го задржат нивното влијание, аѕајците се потпирале, според приликите, на различните струи и понекогаш ги поддржувале тираните кои ги биел глас дека се про - аѕајски како Плутарх од Еретрија. Личните врски меѓу аѕајските говорници и ејвојските водачи играат исто така важна улога: Плутарх од Еретрија е пријател на Мејдија, влијателен член од кругот на Еубул.
За време на зимата 349/348-та п.н.е., избувнува побуна во Еретрија и тиранот Плутарх е истеран. На поттик од Мејдија и Еубул, една мала чета аѕаjски хоплити под водството на Фокион е испратена на Ејвоја за да го врати Плутарх на власт. И покрај неговата победа кај
''Tamynae'', Фокион наскоро се наоѓа во тешка положба бидејќи треба да се соочи со општа побуна на Ејвоја. Походот на аѕаjската војска имал како последица да ги сплоти повеќето ејвојци против Аѕeна. Востанието го водел еден решителен водач, Калија од Халкис, чија програма се состои во три точки:
Ејвоја на ејвојците,
водство на Халкис и
власт за Калија.
Самиот Плутарх, кој ги имал викнато аѕајците на помош, се поврзува со нивните противници.
Ниеден извор не вели дека побуната на Ејвоја била предизвикана од Василеос Филип Македонски, но ова востание за него е толку згодно што претпоставката не би можела да биде отфрлена. Уште од 351-та п.н.е., Василеос Македонон Филипој се обидува да крене некои ејвојци против Аѕeна, преку финансирање на ''дружинѝ'', таму имало - Македонска дружина - така се именувале политичките партии на времето - ''дружинѝ''.
Bо првата Филипика (37), Демостен вметнува едно писмо од Василеос Македонон Филипој до ејвојците, особено „дрско" во однос на аѕајците. Калија во секој случај бара сојуз со влaдeтeлт на Македонија; овој се сложува, му ветува своја парична поткрепа и можеби испраќа неколку чети.
Аѕајците, вовлечени во два судира на две различни боишта, мораат да направат тежок стратешки избор: треба ли првенствено да им се помогне на олинѕеионците или да се задуши буната на Ејвоја? Демостен е поборник на првото решение и лесно може да се створи слика за неговото размислување. Нови задоцнувања во праќањето аѕајиска помош на Олинѕеион носат опасност од неповратно губење на еден важен сојузник; кога Олинѕеион ќе биде спасен, ќе има уште време да се возобнови аѕајскиот поредок на Ејвоја. Верен на својата строго одбранбена стратегија, Еубул има спротивно мислење: Олинѕеион е далеку од Аѕeна, додека Ејвоја е сосема блиску и од првенствен интерес за безбедноста на градот.
Мислењето на Еубул победува: народот гласа за масовно собирање на хоплити и коњаници и нивно испраќање на Ејвоја.
На почетокот на летото 349-та п.н.е., Василеос Македонон Филипој отценил дека дошол часот да се освои Х-алкидeон (Х-алки-дик е данајско измислено). Тој им упатил ултиматум на жителите на Олинѕеион барајќи тие да му ги предадат двајцата македонски бегалци, неговите полубраќа Аридај и Менелај. Олинѕеионското одбивање веднаш го предизвикува македонското навлегување.
Во 349 п.н.е. Василеос Македонон Филипој ја започнува опсадата над античкиот град Олинѕеион, првобитен македонски сојузник.
Bладетелите на Олинѕеион, Аридеј и Менелај биле и роднини на Василеос Филип Македонски, кој подоцна склучуваат сојуз со Аѕeна. На крајот на летото аѕајците испраќаат на Халкидeон 38 триери и 2000 пелтасти под водството на Харес. Малку потоа, тие му наредуваат на Харидем кој тогаш се наоѓал на Илепонт да му се придружи на Харес со своите 18 триери, 4000 пелтасти и 150 коњаници. Напорот направен од Аѕeна не е голем, но овие чети за поход, за жителите на Олинѕеион не се безначајна помош: на почетокот на пролетта 348-та, Харидем им ѓи одзема на Македонците териториите кои тие ги имале освоено. Освен тоа, жителите на Олинѕеион можат да се надеваат дека на оваа прва поткрепа ќе се надоврзат побројни помагања, нo покрај сите напори градот 348 п.н.е. е срамнет со земја.
Кованица од ХАЛКИ ДЕ ОН (не ''Халкидик'') - Сојузот на Алките на Де - халки - алки
Во 347 п.н.е. Василеос Македонон Филипој ја освојува скоро цела Тракија и ја припојува кон Македонија. Во меѓувреме Аѕeна, загрозена од македонските освојувања, понудила мир. Во 346 п.н.е. во Ѕецалија двете страни договориле мир. Подоцна, македонските војски преку Молисиа навлегле на северозапад се до Македонско Морe (денес наречено Јоско) и припојува дел од Илирија кон Македонија. Во 342 п.н.е. Василеос Македонон Филипој презел успешен поход против cкитите на север.
„Како Василеос Филип Македонски се враќал во Македонија од скитскиот поход против Атеј од племето Трибалои се среќава со него и не му дозволува премин ако тие не добиjат дел пленот“.
Поради тоа настанува спор и битка, во која Василеос Филип Македонски се здобива со тешка рана во ногата од копје, кое го убива неговиот коњ.
За да ја засилат својата положба на Илепонт, аѕајците уште во 343-та п.н.е. испратиле нови клеруси на полуостровот; еден одред платеници ставен под раководство на стратегот Диопејт е задолжен да го штити нивното населување. Поголемиот број градови кај Илепонт со радост го прифаќаат засилувањето со клеруси. Но Кардиа, сојузник на Василеос Филип Македонски најмалку од 346-та п.н.е., го вика
владтелот на Македонија кој, откако предложил постапка на арбитража, што аѕајците ја одбиле, испраќа неколку одреди за да ја поддржи. Како одмазда,
а и затоа што имал потреба да ја плати својата војска, Диопејт пљачка повеќе тракиски места од
Македонија. Отежнувајќи го својот случај, тој го измачува и го уценува македонскиот пратеник дојден да бара од него ослободување на плениците. Пролетта 341-та п.н.е., Василеос Филип Македонски упатува писмо со приговор до аѕајците, во кое особено бара отповикување на Диопејт.
До тој момент Василеос Филип Македонски се продржувал кон ''заветoт на Филократ'' од Лигата Амфиктонијада, но бидејќи аѕајците никогаш не го почитувале тој завт и Василеос Македонон Филипој нема да го почитува повеќје.
Персиското пратеништво и задачата на Пjтон
Пред да започне голем поход за му да стави крај на отцепувањето на Египет, Големиот Владетел Артаксеркс Охосод Персија испраќа редица пратеништва во
градовите држави. Во Ѕева и во Аргос, задачата на персиските пратеници е јасна: тие треба да добијат дозвола за собирање платеници. Целта на персиските пратеници во Аѕeна е поинаква: присилен малку да ја испразни од војска Ѕеника (Мало Азија) поради неговиот египетски поход, ахајменидскиот
(Ахајмениди е името на персиската владетелска династија)
владетел се плаши Василеос Македонон Филипој да не ја искористи така создадената празнина за да почне поход против него во Ѕеника. При таква претпоставка, тој би посакувал аѕајците да ги обноват непријателствата во
Полуостровот на Ѕе, против Македонецот: тој им ветува значајни износи за финансирање на таа војна.
Стравувајќи од договор меѓу Големиот Владетел и аѕајците против него, Василеос Филип Македонски испраќа во Аѕeна еден од неговите
придружници, Пjтон од Пј, задолжувајќи го да им ги даде на аѕајците сите неопходни ветувања за да ги одврати од персискиот сојуз. Пjтон ветува преиспитување на договорот од 346-та година п.н.е. во склад со аѕајските желби и се чува да приговори против барањата искажани од аѕајците. Собранието е заведено од неговите привлечни предлози и ги одбива персиските понуди со горди зборови, очигледно поттикнати од филипистите: народот изгласува еден декрет со кој изјавува дека:
„Пријателството на аѕајците кон Големиот Владетел продолжува, само ако Големиот Владетел не преземе ништо против
Полуостровот на Ѕе" додавајќи дека: „Aко Големиот Владетел предизвика некаков неред, аѕајците ќе го повикаат Василеос Македонон Филипој
и сите oд Полуостровот на Ѕе против него".
Василеос Филип Македонски го постигнал саканото.
Артаксеркс, одбиен од аѕајците, стапува во врска со македонскиот двор и можеби склучува таен договор за ненапаѓање.
Сфаќајќи дека аѕајците се повеќе се заведени од Василеос Филип Македонски, Демостен и Хегесип избегнуваат отворено да ги отфрлат неговите понуди за преиспитување, туку го подбуцнуваат народот да бара толку значајни измени што Василеос Македонон Филипој ќе биде присилен да ги одбие. На поттик од Хегесип, аѕајците предлагаат членот кој се однесува на ''status quo'' („секој да го зачува тоа што го држи") да биде заменет со еден член кој ги признава законските права на двете страни („секој да го добие тоа што му припаѓа"). Еден таков текст би им овозможил на аѕајците да бараат враќање на Амфипоитон и на сите места кои Василеос Македонон Филипој ги приграбил од неговото устоличување. Ова ново формулирање е очигледно неприфатливо за Василеос Македонон Филипој:
''Владетелот не го крие лошото расположение и се однесува многу студено кон аѕајскиот преговорач
Хегесип''.
Противниците на Македонија го користат менувањето на ставот на владетелот и го прогласуваат за измамник, кој многу ветува но кој не си стои на зборот. Василеос Филип Македонски повторно станува неомилен во Аѕeна, но овoj пресврт се случува по одбивањето на персиските предлози од страна на аѕаите. Во основа, задачата на Питон го постигнала посакуваното.
Мешањето на Василеос Филип Македонски на Полуостровот на Ѕе
Во 346-та Василеос Македонон Филипој не можел да направи воена прошетка која би го наметнала како арбитар во политичките работи на Полуостровот на Ѕе, но состојбата на таму му дава многубројни прилики да го прошири своето влијание во подрачјето. Најголемиот број градови доживуваат мошне жестоки социјални и политички борби: во многу случаи, една од групите (обично олигархиската) му испараќа повик за да ги надвладее своите противници. Олигарсите од Мегара и Елида, се чини добиле средства и платеници од Василеос Македонон Филипој во 345-та п.н.е.. Заканата со која Спарта ги оптоварува своите соседи
Мецанион, Мегалополитон и Аргос
претставува втора шанса за
владетелoт на Македонија. He можејќи да сметаат ни на Аѕeна, сојузник на Спарта, ни на ослабената Ѕева, градовите кои се плашат од обновување на спартанската моќ, бараат заштита од Василеос Филип Македонски.
Еден натпис споменат од Дидим ни открива дека на крајот на 345 - та п.н.е. жителите на Мецанион и на Мегалополитон побарале да бидат примани во Лигата Амфиктонијада, ( била воено-религиозн сојуз и нивна основна цел била да асимилираат и потчинуват), еден таков развој би ја намалил нивната важност, тие се судриле со одбивање, но возможно е дека Василеос Филип Македонски бил наклонет кон ваква преобразба која би му овозможила да спроведе превласт над целиот Полуостров на Ѕе, почнувајќи од Делфи.
Аркадскиот Сојуз, сојуз за одбрана од Спартa
Бидејќи Спартанците ги обновиле нападите против нивните соседи пролетта 344-та п.н.е., Василеос Филип Македонски испраќа платеници на помош на Мецанион, a ce шири глас дека и тој самиот се подготвува да дојде за да преземе поход против Спарта.
Демостен постигнува да биде испратен од народот на данајскиот град држвава Аѕена како пратеник во одбрана на правата на останатите градови држави од Полуостровот на Ѕе (чиста хипокризија, аѕајците одбиваат да им помогнат од нападите на Спарта, а ќе ги бранеле од Македонскиот владетел Василеос Македонон Филипој, кој се обидува да ги зqаштити од Спарта) и ги предупредува жителите на Аргос и на Мецанион против македонскиот сојуз; поради нивната доверба во Василеос Филип Македонски, жителите на Олонѕеион доживеале градот да им биде разурнат, а ѕецалците ја изгубиле својата слобода.
„ Eдинствената заштита на демократиите против тираните е недовербата ".
Демостен не успева да ги оттргне од македонскиот сојуз жителите на Мецанион, Аргос и на Мегалополитон, но неговата постапка предизвикува писмен приговор од Василеос Филип Македонски кој се чуди поради непријателското однесување на неговите аѕајски „сојузници". Додека аѕајците се договараат за одговорот што треба да го дадат на ова писмо од Василеос Филип Македонски.
Василеос Филип Македонски сепак ги продолжува своите мешања во
Полуостровот на Ѕе. Во 343-та п.н.е., тој воено ги поддржува своите приврзаници во Ореос и во Воиоа на Ејвоја. Есента истата година, го заменува владетелот на Молооси Арибај со младиот брат на Олимпија, Александар од Молооси, кого тој го одгледал на дворот во Македонија и кому му е многу близок (злобните јазици го прикажуват како ерeст на момчето).
Кованици од Александар Први од Молоси, многу религиозни
На почетокот од пролетта Василеос Македонон Филипој презема
начелно за сметка на Александар
освојување на градовите на Касопија (на северозапад од Амбракискиот залив). Неговата намера веројатно е да оди до Заливот на Куѕе; тогаш тој би можел да префрли војски на Полуостровот на Ѕе без да се грижи за ѕеванците и аѕајците, чиј можен отпор би бил заобиколен од запад. Плановите на Василеос Филип Македонски се откриени навреме: Амбракија, aкаранците и фоќијците бараат сојуз со Аѕeна, која веднаш се сложува и испраќа
војскa во Акарнанија. Пред овој решителен отпор, Василеос Филип Македонски не настојува и се враќа во Македонија.
Македонија на Василеос Македонон Филипој во 339 п.н.е.
Во 340 п.н.е. го освоил Беринѕеон ( не Перинт) а во 339 п.н.е. Пј (не Bизантион, тоа име му го дале римјаните на градот) со што ВАСИЛЕОНДОН Македониja достигнува до Пјон Сеј (Црното Море). Подоцна пак се вратил кон неговата стара цел - освојување на градовите држави. Во тоа и му помогнал како изговор и аѕајскиот оратор Демостен кој постојано зборувал против Василеос Филип Македонски.
Кованица од Беринѕеон320 п.н.е.
Кованица од Пј 340 - 320 п.н.е.
Уште едно значајно откритие Пј се именувал градот во тоа време, не ''Bизантион'' тоа име му го дале римјаните, значи лагите не поминуваат тукаBизантион, римска кованица 60 пне..
Амбициите на Василеос Македонон Филипој не биле само да ги освои градовите држави и да станат зависни од него, како што вели:
1.''НЕ САКАМ НИШТО ДРУГО ВО ЦЕЛИОТ МОЈ ЖИВОТ, ОСВЕН ГРАДОВИТЕ ДРЖАВИ ДА ЛАЗАТ КАКО ЦРВИ ПОД МОИТЕ НОЗИ'', туку и
2. Агајско Море (Егејско Море) да стане Македонско море, кое на исток и запад, на север и на југ сé граничи со Македонски територии.
Македонскиот влсдетел Василеос Македонон Филипој ОБЕДИНУВАЧ на ШЕСНАЕТТЕ МАКЕДОНСКИ ПЛЕМИЊА ВО ЕДНА ДРЖАВА - Македонија, биле племиња кои ја обожавале божицата Големата Мајка - МА. ''НАРОД - НА РОД'' - ист ген - сродници - ист народ - иста вера.
МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕ СО ШЕСHАЕСЕТ ЗРАЦИ ЗА ПРВ ПАТ ВО ВРЕМЕТО
HA ФИЛИП МАКЕДОНСКИ, KOJ ГИ ОБЕДИНУВА MAKEДОНСКИТЕ ПЛЕМИЊА ВО ЕДНА ДРЖАВА, TOJ за ТОА од МАКЕДОНЦИТЕ БИЛ
HАЗНАЧЕН И ЈА ДОБИЛ ТИТУЛАТА:
>>>> МАКЕДОНОН <<<<
, најсветлото за еден македонски владетел.
МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕНABACИЛEOC ФИЛИП МАКЕДОНСКИ - ОДдревниот македонски град АГА
АГА, нé Еге
Македонски племиња според Bасилeоc Филип Македонски, кој ги обеднил, биле:
Агајци
(Од Ага),
Алмопијанци
(Од Алмопија)
Беласти
(Од Белас),
Бердиканци
(Од Бер),
Белагонци
(Од Белагон),
Илимaјаци
(Од Илимaја),
Линкестијци
(Од Линк),
Орестијанци
(Од Орест),
Пajонци
(Од Пajониja),
Халкидеонци
(Од Полуостровот Халкидеон),
Мoлoсијанци
(Од Молосија - Ахилеја),
Каријци (Од Карија - Ѕеика, ''ка и Ѕе'' т.н. Мало Азија), затоа македонскиот владетел василеос Филип Македонски плаанирал поход на Берсија (Персија), за да ги ослободи, исто така може да се сметаат и фригите од Фригија, некогашните бриги. Во Ѕеника или Ѕеника имало и други колонии на македонци, Македонски колонии колонизирани порано),
Тракијаци
(Од Тракија),
Трибалци
(Од Трибалион),
Илири
(Од Илирија, тоа било воен сојуз, не држава) и
Дарданци
(Од Дарданја, за таа цел тие биле отстранети од Илирскиот воен сојуз од страна на македонскиот владетел василеос Филип Македонски).
Нивна заедничка одлика е тоа што ја обожавале Божицата Мајка - МА и нејзиното дете МАКЕДОНОН.
ПРЕД ОВА ОБЕДИНУВАЊЕ МАКЕДОНСКОТО СОНЦЕ БИЛО СО 8 ЗРАЦИ, здружени симболично со зраци (Македонските племиња) околу Сонцето (Ѕе) - владетелот:
Агајци,
(Од Ага)
Алмопијанци,
(Од Алмопија)
Беласти,
(Од Белас)
Бердиканци,
(Од Бер)
Белагонци,
(Од Белагон)
Илимaјци
(Од Илимaја),
Линкестијци,
(Од Линк)
Орестијанци
(Од Орест).
338 година п.н.е. Василеос Филип Македонски со Македонската војска и својот син Aлексндар марширал накај Ѕермополе - преминот на Ѕе, (не ''термобили'' и итн), каде се судриле со еден гарнизон на Ѕева и тргнале да ја окупираат Елатиа. Меѓувремено, Аѕeна под водство на Демостен исгласале да се сојузат против Василеос Филип Македонски. Аѕeна испратиле емисари и побарале од Ѕева да се здружат и да станат сојузници.
Василеос Филип Македонски поддржан од ''Светата лига'' - Анфиктонијада, марширал на Амфиса, ги блокирал платениците пратени од Демостен и го прифатил предавањето на градот. Василеос Филип Македонски потоа се повлекол од Елатеа и понудил мир со Ѕева и Аѕeна која понуда била одбиена, од страна на Ѕева и Аѕeна.
Фонтаната на Василеос Македонон Филипој, изградена 338 година п.н.е. сé уште се користи.
Таа ја добива водата со помош на хидраулични пумпи кои ја претставуваат најстарата зачувана функционална хидраулична направа на светот.
Фонтаната ја изградила македонската војска по наредба на Василеос Македонон Филипој во 338 година п.н.е. во близина на Нештани на Заливот на Куѕе. Многубројните војници кои биле загологорирани во близината, неколку недели и имале потреба од чиста и свежа вода пред опсадата на градот Амфиса и така со помошта на македонските инженери била направена фонтаната.
Василеос Филип Македонски успеал да го освои градот и ги изгонил жителите од градот, бидејќи пречеле.
Ова било забележано како 4 - тa Света војна.
Во битката кај Аронеја во 338 п.н.е. Василеос Филип Македонски ги победил здружените ѕеванци и аѕајци.
БИТКАТА КАЈ АРОНЕЈА
Битката кај Аронеја - земјата на Арон првиот креатор на земјата, ''Д'' е вториот по Македонскиот календар, не ''херонеја'' (338 п.н.е), се одиграла близу Аронеја, во Воиoа и била најголемата победа на Василеос Македонон Филипој. Таму Македонците
под командата на Василеос Филип Македонски
со 32,000 војска ги поразилe помалите комбинирани сили на Аѕeна и Ѕева, зацврстувајќи ја Mакедонската доминација над градовите држави.
Битката се водела по класичните принципи на војување -
војската на Аѕeна и нејзиниот сојузник Ѕева наспроти Mакедонската фаланга на Василеос Македонон Филипој.
Аѕајците
под водство
на Хар,
Стратокле и
Демостен од Аѕeна биле
на левото
крило, а
ѕеванците
под водство
на Теаген од Воиoа со Светата
Чета на Ѕева на десно.
Аѕајците и ѕеванците
биле
сместени до
центарот на
борбената
линија.
По
прецизна
цифра од
здружените градови
држви:
ѕеванци
вкупно на
број околу 12.000
од левата
страна со Светата
Чета на Ѕева, аѕајци
вкупно на
број 9.000 биле
распоредени
од левата
страна и во
центарот
биле пoмалите
градови држви: Ејвоја, Куѕе, Мегeра,
Леуѕеа,
Корѕера со
вкупно од
околу 9.000
војници и
биле
позиционирани
во центарот.
Десното и
левото крило
било
зајакнато со
уште и со по 2.500
платеника.
Сојузниците
во најголем
број биле
пешадија.
Кај
Македонците
пак, Василеос Филип Македонски го
командувал
десното
крило, додека неговиот син
Александар
го
командувал
левото - иако
надгледуван
од
најдобрите
команданти
на Василеос Филип Македонски.
Славните
коњички
придружници - ЧЕТА
ХЕРОИ, биле
сместени
позади
македонската
борбена
линија.
Македонците
броеле 30.000
тешка и лесна
пешадија и
околу 2000
коњаника.
Македонската Фалангата
предводена
од Василеос Филип Македонски а
коњаницата
предводена
од неговиот син младиот
Александар.
Античките извори велат дека двете страни жестоко се бореле долго време. Василеос Филип Македонски намерно ги повлекол неговите трупи на десното крило за да ги пробие аѕајско-ѕеванските линии.
Од записите
за битката на
Аронеја од
историчарот
Диодор
Сикулски за
Василеос Филип
Македонски:
(4. 2. 2)
Дочекувајќи
ги аѕајците
на Аронеја,
Филип
изглуми
повлекување. Додека,
Стратокле
водачот
на аѕајците
нареди на
своите
војници
да нападнат
напред, викајќи:
''Ќе ги
гониме се до
срцето на
Македонија''
Филип
мирен
набљудувајќи
ги:
'' аѕајците
не знаат да
победат''
и нареди
на својата
фаланга да
биде збиена и
цврста и да се
повлекува
полека,
заштитувајки
се
со штитовите
од нападите
на
непријателот. Кога
тој со овој
маневар
ги
навлече
надвор од
нивната
подобра
позиција
и доби со тоа
надмоќ, тој
застана
и
бодрејќи ги
своите
војници
нареди силен
напад,
така да го
уплаши
непријателот
и да освои
една
величествена
победа во
негова
корист.
( 4. 2. 7 )
На
Аронеја Филп знаејќи
дека здружените градови се
страствени и
неистренирани,
а
Mакедонците
навикнати на
напор и
тренинг,
беше
смислено да аѕајците
бидат
изморени и со
тоа да
не можат да го
издржат
финалниот
напад.
Младиот принц Александар бил прв што ги разбил ѕеванските линии, проследен од храбар баталјон
- ЧЕТАХЕРОИ (веројатно роднини и пријатели), откако го видел ова, Василеос Македонон Филипој се заложил да нападне со целиот бес, а
аѕајците - страствени, но неувежбани - не можеле да им се спротистават на Mакедонските ветерани. Со повлекувањето на
аѕајците, ѕеванците останале да се борат сами и биле поразени. После една силна борба младиот принц Александар со чета хероите, успеалe да ја уништaт ТОТАЛНО светата ѕеванска чета. 254 ѕевански воjници биле убиени.
Диодор
'' И сега
Александар,
во срцето
решен да
покаже колку
е вреден,
жеден за
победа
верно
проследен од
своите
другари >>>> [ hetairoi ]
<<<<<- >>>> ЧЕТАХЕРОИ
<<<<<< - , прв
успеа
да ја пробие
цврстата
одбранбена
линиjа,
убивајќи
многу од нив,
навлегувајќи
длабоко во
непријателските
линии пред
него.
Истиот
подвиг ги
охрабри
неговите
пријатели и
си пробиjа
пат пред
непријателот ''.
Диодор
'' Труповите
се трупаа се
додека
Александар
не си го
отвори патот
низ
непријателските
линии и ги
натера нa
бегство.
Тогаш и
владетелот
лично
нападна
во првата
линиjа и не ја
дозволи
заслугата за
победата ниту
на
Александар.
Попрво ги
натера да се
повлечат
првите
редови пред
него
принудувајќи
ги на
бегство. Стана
најзаслужен
за победата. ''
Дел на опис
на Битката на
Аронеја од
историчарот
Плутарх:
'' Беше прв
што ја
нападна
Светата
Ѕеванска
Чета'' (Животот
на
Александар).
'' сите
погодени во
гради од
македонските
копја '' (Животот
на Пелопидеа).
Значи
Светата
Ѕеванска
Чета била
опколена, од
напред
фалангата со
долгите
копја, а од
позади
Александар
со своите >>>> ЧЕТА
ХЕРОИ <<<< во
добро
позната
македонска
воена
тактика - ''пенвматски чук''.
" [Нашите
непријатели
со векови
живееле
безгрижeн и
луксузен
живот, ние од
Македонија cо
генерации cме
биле обучени
во тешкотo
битие на
опасност и
војна. Сè на сè,
ние сме
слободни
луѓе, a тие се
робови]." - Василеос Македонон Александрој
Василеос Филип Македонски од својот син Александар направил голем воин.
Александар уште од детството бил
обучван во тешкото битие на опасност и војна . Василеос Филип Македонски својто син Александа го терал да спие со лавови, а понекугаш и со змии, звучи сурово ма важен е '' финалниот производ '' .
'' Труповите
се трупаа се
додека
Александар
не си го
отвори патот
низ
непријателските
линии ,...... '' убивајќи
многу од нив,
навлегувајќи
длабоко во
непријателските
линии пред
него'' - Значи прво пред неговиот татко
Василеос Филип Македонски кој направил ''Лав'' од својот син Александар. Секугаш прв за
пример, а со самото тоа и давал надчовечка сила
на неговите Mмакедонски четахерои и војници кои верно го следеле во битка.
Kако ги отценил Mакедонците
Путарx во битката на Аронеја:
'' Аѕајците се однесуваат сперма Mакедонците како полубогови меѓу диви ѕверови
''.
Друга битна работа меѓу Mакедонците била тоа што си ги простувале гревовите еднен на друг (ако имеле некој неразрешен проблем меѓу себе) пред почетокот на секоја битка.
Значи не само добро опремени и извежбани, нo и
псиxички подготвени, ПА ЗАТОА СТИГНАЛЕ ДО ИНДИЈА и немале непријател кој можел да и се спротистави. СЕ' ДОДЕКА БИЛЕ ОБЕДИНЕТИ и се разбира и
cé додека си ги простувале своите меѓусебни гревови.
Од славните 300 членови на Светата
Ѕеванска
Чета, 254 загинале, додека 46 биле ранети и заробени и
1000 загинати аѕајци. Вкупни ѕевански жртви
ce непознати (но најмалку 254).
Македонците почнале да ги задеваат преживеаните ѕеванци од Светата Ѕеванска Чета, НO, Василеос Македонон Филипој ги прекинал и рекол:
'' НА СМРТ, ТОЈ ШТО КЕ КАЖЕ ДЕКА НАПРАВИЛЕ НЕШТО НЕМОРАЛНО ''.
Загинатите ѕеванци ги закопал под статуа на лав - Лавот од Аронеја. Другите заробени ѕевански војници биле продадени како робови,
со тие пари Василеос Филип Македонски инсталирал воена база во Ѕева.
Од Ѕева Филип Македонски отишол во Аѕeна и им ги предал заробените
аѕајски воjници.
За овој гест аѕајците на Василеос Македонон Филипој му направиле статуа во природна големина.
Лавот кај Аронеја пред да биде повторно склопен
ЗАНИМЛИОВО Е ТОА ШТО ВО БИТКАТА НА AРОНЕЈА УЧЕСТВУВАЛ И ДЕМОСТЕН КАКО ОБИЧЕН KОПЛИТ КОЈ БЕГА КАКО УПЛАШEH ЗАЈАК ПРEД ВАСИЛЕОС ФИЛИП МАКЕДОНСКИ И МАКЕДОНЦИТЕ. Демостен и сите оние што биле против Василеос Македонон Филипој БЕГААТ во Персија И СОРАБОТУВААТ СО ПЕРСИЈАНЦИТЕ ПРОТИВ МАКЕДОНЦИТЕ.
ПОСЛЕДИЦИ
Аѕeна и Ѕева градовите држава биле поразени
и потпаднале под македонска власт, но немале статус на робови и не плаќале данок. На ''Општиот Мир'' вклучен во зимата 338/7 г.п.н.е.
им била дозволена слобода и автономија но сепак била ограничена, следните обврски
им биле наметнати од Василеос Македонон Филипој.
3абрането им било:
- насилно менување на уредувањето,
- нова прераспределба на земјата,
- отпишување на долговите,
- ослободување на робовите,
- терање на политичките противници,
- конфискација на имотите,
- враќање на политичките бегалци,
- стапување во служба на други држави,
- здружување во сојузи,
- меѓусебни борби.
Преку склучениот мир по битката кај Аронеја, Василеос Филип Македонски иако воено не ги окупирал (освен поставените четири воени бази околу островот Ејвоја), сепак остварил негово мешање во внатрешните работи на градовите држави и приватната сопственост на нивните граѓани, а со тоа и нивна подредена положба во однос на Македонија.
ЛИГАТА НА ЅЕ
Во 337 п.н.е. на конгресот Василеос Филип Македонски ги повикал државите
од регионот во градот држава Куѕе - кај Ѕе (нe Коринт), сите тие, освен Спарта, решиле да ја формираат ЛИГАТА НА ЅЕ (нe Коринтската Лига), раководена од Василеос Македонон Филипој. Членовите на Лигата се согласиле да не војуваат меѓусебно, освен ако не се работи за задушување на револуција. Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски и бил избран за: ''АГАМЕMНОН'' (ДОЖИВОТЕН ЛИДЕР), името доаѓа од Агаменон од Микена, (нe ''xегемон'' е погрешно), во походот што планирал да го превзеде против вековниот
непријател - моќната Персија, со тоа македонците ДА СЕ ОСВЕТАТ ЗА ПЕРСИСКАТА ОКУПАЦИЈА НА MАКЕДОНИЈА и другите ЗА ВРЕМЕ НА KСЕРС.
Василеос Филип Македонски сметал дека и градовите држави имале ист интерес, па затоа ги повикал да го следат.
Што всушност означува ЛИГАТА НА ЅЕ - Воениот Сојуз, тоа е замена на Светата Лига - Анфиктониада - стариот воено - религиски сојуз, кој е сојуз за одбрана од Персија, со ЛИГАТА НА ЅЕ - поширок Воен Сојуз, но е евидентно сите биле верници во Ѕе, oд тука ЛИГАТА НА ЅЕ, за напад и уништување на Персија, предводена од Македонија.
АТЕНТАТ
Имајќи ја безрезервната поддршка на Лигата на Ѕе, го пратил македонскиот војсководец Парменион со 10.000 војска во извидница во Ѕеника (Мало Азија) и започнал големи воени подготовки, но во времето на нивниот тек во 336 п.н.е. бил убиен во атентат при свадбата на неговата ќерка Ѕеиa (Европа)
во театрот во Ага. Пред тоа младиот принц Александар се вратил од прогонство, кој пред тоа се имал скарано со татко му Василеос Филип Македонски, повод бил разводот со Олимпиjа.
Aтентатот врз Василеос Филип Македонски
запишан од
историчарот Диодор
(16.94.3-4):
''Пајcанија ги остави коњите до портите на градот
и се упати кон влезот на театрот криејќи еден келтски нож под својата наметка.
Кога Филип нареди на неговите пријатели од својата придружба да го чекаат во театрот,
кога стражата се држеше на растојание, Пајcанија виде дека владетелот беше оставен сам
и се залета накај него прободувајќи го во градите соборувајќи го мртов.
Потоа се
cтрча кон портите накај коњите
што предходно ги имаше подготвено за бегство.
Веднаш еден дел од стражата се доближи до телото на владетелот,
додека другите го гонеа атентаторот.
Меѓу нив беа Леонант, Бердика и Атал.
Имајќи добра предност Пајcанија ќе јавнеше
на својот коњ пред да не се сопнше од
еден клин паѓајќи.
Додека стануваше, Бердика и другите
нарипаа врз него и го убија со нивните
ножеви''.
Aтентатот
врз Василеос Филип
Македонски
Македонскиот величенствен владетел, василеос Василеос Филип Македонски кој од Македонија направи супер сила на времето, со сите церемонии и обреди бил закопан во Ага, на таен локалитет. После 2 милениуми гробницата е откриена 1977 година од грците кои немаат никаква поврзаност со антиката и Македонците,... направија осквернавија врз гробницата.
Во АГА каде е откриена гробницата на Василеос Филип Македонски, таткото на Василеос Александар Македонски, во неа се откриени над 5000 артефакти и пишани документи за кои светската јавност не знае скоро ништо. Грчката влада со големи мерки на обезбедување пронајдените артефакти и пишани документи го носат на некое тајно место во Атина, а по некое време се дознава дека тие исти пронајдоци што биле пронајдени во АГА биле здробени на ситни парчиња и фрлени во длабочините на Егејското море. Со тоа е извршен ГЕНОЦИД не само врз Македонската туку и врз Светската историја и цивилизација.
Тоа вредното пишаното го уништија, од сето друго направија туристичка атракција од славниот Македонски владетел, дури и од неговите коски, артефактите од македонската гробница ги ''разделија'', на повеќе ''археолошкѝ'' наоди низ Грција.
ОВА Е СРАМОТА, ЖИВОТНИ НЕЦИВИЛИЗИРАНИ
Стоматолошки зафати
Доказ дека Македонците во времето на Василеос Филип Македонски имале стоматолошки познавања и зафати
Македонија на Василеос Филип
Македонски во 336 п.н.е. и територии под заштита на Македонија - Сојузот на Ѕе
''Агајско Море да стане Македонско море, кое на исток и запад, на север и на југ сé граничи со Македонски територии'', - идејата на Филип
Македонски
- Македонија 336 пне, на север до Дунав, Северозападно до Далматија. Далматија означува ДАЛ МАТ И ЈА - и јас сум кај Ма, па затоа е малку потешко да се одреди границата на Северозапад. Илирите, дарданите, трибалите и тракијците го признаел василеос Василеос Филип Македонски за свој владетел.
- Сојузот на Ѕе - територии под заштита на Македонија. Аргос, Мегалополис и Месена го сочинувале претходно ''Аркадискиот Сојуз '', сојуз за одбрана од Спарта, за тоа служел тој сојуз.
- Делфи, ДЕ Л'ФИ, од каде се зборува и проповеда верата, Василеос Филип Македонски го издвоил Делфи од Фоќија, така градот станал еден вид ''Света Гора'' или Ватикан денес, македонскиот владетел водел 2 свeти војни во име на Анфиктонијада - Светиот Сојуз со седиште во Делфи, но Македонија станала членка на тој сојуз дури по 346 п.н.е.. Амфиктионската лига е религиозен сојуз во која Македонија била примена дури во 346 п.н.е. И другите во минатото посилни членки на Светиот Сојуз, па и василеос Филип Македонски го користел тој сојуз да превласт над останатите.
- Спарта остана независна но се до 330 п.н.е. кога беше принудена од Антипатар да стане член на Сојузот на Ѕе, се до негово укинување од василеон Александар Македонски. Овој податок се крие.
МОРИЊА
- АГА СЕЈ - Егејско море,
- МАКЕДОН СЕЈ - Македонско море,
- ПОНТ СЕЈ - Црно море.
ПОВАЖНИ ОСТРОВИ BO АГАЈСКО МОРЕ
- Островот на Ѕе, не ''тхасос''.
- Кјдон - Кај Дон не ''крт'', тоа е ''римско-еруско'' име, што означува'' к'р Т'' - земјата на Т (Тарас).
ПОВАЖНИ ПОЛУОСТРОВИ ВО АГАЈСКО МОРЕ
- Халкидеон - алките на Дон, не ''халкидики '',
- Полуостровот на Ѕе,
- Аѕеника, не ''атика''.
ПОВАЖНИ МОРСКИ ПРЕМИНИ
ИЛЕСПОНТ - преминот од Ѕеиа кон Ѕеника (Иле с П он Т - Иле со Пон Т, не ''хелеспонт'', ''хел'' е латински збор).
Бракови на Василеос Филип
Македонски
Василеос Филип
Македонски
не направи од
Македонија
воена сила
само по пат на
сила и војна,
туку и со вешта
дипломација,.. нo и со една
генијална
идеја: да се
жени.
Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски
се женел
после секоја
војна што ја
водел со
секој народ.
После
војната со
Илирија ги
зел за жени
Авдита и Фила и од кој имал
една ќерка
Кинани -
позната по
вештината на
ловот и
војната.
Кога ја
зазел
Ѕецалија се
женел со
Никаѕепола
од кој ја имал
ќерката
Ѕецалоника. Од
таму ја зели и
Фила некоја
прочуена
танчерка од
кој го имал
синот Аридеј
подоцна
познат како
Василеос Филип ТРЕТИ
Аридеј.
Кога ja
припоил Молооси ја зел за жена
Олимпија од
кој ја имал
ќерката
Клеопатра и
Александар Македонски. Олимпија -
Првичното
име и било
Поликсена, но
во детскиот
живот го
носела името
Миртала, а по
свадбата,
Василеос Филип Македонски и го дал името
Олимпија во
чест на
спортските
игри. Сепак на
крајот од
нејзиниот
живот името
повторно и е
сменето,
овојпат во
Стратоника.
Кога ја
припои и
Тракија ја
зел за жена и
ќерката на
владетелот Котела, Меда.
Биографот на
Василеос Филип
Македонски, Шатор (Сатир)
цитиран од
Атен (13-557) пишува:
- ''Земајќи ја
за жена тој во
Македонија
ја донесе
втората
невеста,
после
Олимпија. Меда се самоубила веднаш по атентатот на василеос Македонон Филипој, била погребана во гробот заедно со Македонскиот владетел од почит.
И
најпосле
ЗАЉУБЕН ВО
НЕА ја зел за
жена
македонката
Клеопатра и
од неа
поправо ja
имал ќерката
Ѕеиа (Европа) и
после
битката на
Аронеја ja
зема
официјално, а
потоа го има и
синот Каран,
брак кој бил и
причина за
многу
несогласности
и проблеми.
Василеос Филип
Македонски
рекол:
[1] Го
прашале Василеос Филип
Македонски
кои луѓе
највеќе ги
сака, а кои
највќе ги
мрази.
Македонскиот владетел Василеос Филип
Македонски
одговорил:
'' ТИE
ШТО МОЖАМ
ДА ГИ
КУПАМ,
НАЈМНОГУ
ГИ САКАМ,... ТИE
ШТО СУМ ГИ
КУПИЛ,
НАЈВЕЌЕ
ГИ МРАЗАМ ''.
- '' THOSE WHAT I CAN BUY
HIM, I LOVE HIM THE MOST... THOSE
WHAT I BUY IT, I HATE HIM
THE MOST ''.
[2] '' Aко малото
лавче расте
меѓу овци,
кога ќе
порасне, ќe
биде само
една голема
овца''.
- '' IF
SMALL LION GROWS WITH THE SHEEP,
WHEN HE GROWS UP, IT WILL BE
ONLY ONE SHEEP ''.
[3] '' Целиот мој
живот нé
сакав ништо
друго освен градовите
држави да
лазат како
црви под
моите нози''.
- '' ALL MY LIFE I DID
NOT WANT NOTHING ELSE OF THAT: THE
STATE CITIES, TO DROOG LIKE WORMS UNDER
MY FEET ''.
[4] '' Дочекај
го твојот
непријател,
очи в очи.. со
оружје рамен... и откако ќе
го победиш,
почитувај го
и направи од
него твој
пријател, вo cпрoтивнo, HE CИ Maкeдoнeц ''
[5] '' ТИЕ НЕ ЗНААТ КАКО ДА ПОБЕДАТ''.
- ''They do not know how to win''.
[6] " НЕ
СИ
СУПЕРИОРЕН
АКО ГИ
ПОТЦЕНУВАШ
ДРУГИТЕ ".
- '' YOU ARE
NOT SUPERIOR IF YOU UNDERESTIMATE
YOURE ADVERSARY ''.
[7] " HE , нe бегам, но, како овен, се повлекувaм наназад за да повторно нападнaм посилно ".
- "I did not run away but, like a ram, I pulled back to butt
again harder ".
[8] '' Не
постои ѕид
кој е доволно
висок за да
се запре коњ со
количка полна
со злато '' .
-
'' There is no wall that is high enough to stop a horse with a cart
filled with gold''.
Цитати за Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски:
Историчарот Дионисиј вели дека по Aронеја (Харонеја) [Диоген од Синопac] тој бил фатен и одведен пред Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски. Василеос Филип Македонски го прашал кој е тој?:, тој одговорил: "Набљудувач на вашата незаситна алчност". За оваа храбра шега тој беше восxитен и пуштен на слобода. (Диоген Лаертиј).
- The historyan Dionysius says that after Aroneia (Chaeronea) [Diogenes of Sinopas] he was captured and taken to the Makedonian ruler Vasileos Makedonon Philipoy. Vasileos Makedonon Philipoy who asked him who he was, he replied: "Observer of your insatiable greed." For this brave joke he was admired and released. (Diogenes Laertius).
[Критикувајќи ја бавноста на демократијата] Ние сме тука да нé правиме ништо. Но, кога ние лежиме во безделничење, не може ниту да побараме пријатели да дејствуваат во наше име, а камоли на боговите. Ниту, пак, е чудно што тој, кој лично учествува во воените походи, борбите и воените дејства и секогаш е присутен насекаде, кој никогаш не ги занемарува побожните прилики, во ниту една сезона на годината, успева да преовлада над нас, a ние го поминуваме нашето време со гласање за декрети и чекање за вести. (Демостен).
Кога вториот [Аесчин и Филкорат] го пофали Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски како многу способен човек во зборување и убав да се види и за ЅЕ (Зевс), оддличен пијач, Демостен не можеше да прави ништо друго освен да измислува и да деградира, велејќи дека првата пофалба беше погоден за софист, вториот за жена, третиот за сунѓер, ниту еден за владетел. (Плутарх).
Сигурно знаете дека главната причина за успехот на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски, секогаш беше прв да пристигне: со војска на борбена нога, секогаш подготвен и добро знаејќи што сака, тој изненадувајќи ги оние што ги напаѓа; додека ние, само кога знаеме дека нешто сé случува само тогаш се вознемируваме и започнуваме да сé подготвуваме. (Демостен).
Ако ја измерите својата сенка, ќе видите дека не é подолга отколку што беше пред победата [битката кај Aронеја]. (Арихдам 3).
Македонскиот владетел Василеос Василеос Филип Македонски
сексот го
става во
практика за
остварување
на своите
политички
цели. Со ова
моќно ''орудие'' се служат
Василеос Александар
Македонски и
египетската
владетелка
од
македонско
потекло
Василицас Клеопатра.
Македонска
народна
поезија за Василеос Филип Македонски
[1]
„Чедо си нема цар Филип,
чедо си нема девет години,
жалба му е останало,
останало дур до Бога“
Филип замина да војува цела година,
но пред да тргне и порачал нa сопругата
Олимпија дека кога ќе се врати сака да
види машко новороденче.
Така, еден билкар ја излечил Олимпија, по што се раѓа Александар
, со прстен на раката.
Чедо си нема цар Филип
Чедо си нема девет години,
Желба му е останало,
Останало дур на бога.
Наврвило цар Филипа
Да му иде на ордија,
На ордија на оскета.
И ми рече цар Филипа:
Чуеш ли ме, прво љубе
Ја ќе седам на ордија,
Ја ќе седам една година
Кога дојда да те најда
с машко дете в раките.
Силно и се заканило:
-Ак не најда машко дете,
Ав раката ти да носиш,
До там си е тој живота.
Пак отиде цар Филип,
Забави се, бре, година.
Пак се чуди прво љубе,
Как да стигне машко дете,
Заминаха биларето,
Биларето екемџие,
Потерева цар Филиповица,
Порука ги на дворове,
И ми рече цар Филиповица:
- Имате ли лек за мене некој болка,
Да заходем малко дете?
Тогај рече екемџиа:
- Ќе ти давам една биљка,
Јаз ке дојда кога мркне,
Немој мене да изгониш,
Ем застани ходајата,
Там да спием таја ноќе,
Тога што веќе затегнеш.
Отиде кога мркна,
Не го изгонила ванка,
Затвори го ходајата,
Те ми спиет шест сахата.
Пак си стана биларане,
Отиде си оде дојде,
Замина се годината,
Царица е затегнала,
Машко е дете породила,
Сос прстен на раката,
На пстене бе исписан
И как да го крстат:
Крстиха го Александро.
Кога се е породило
И коњ му се ождребило.
Коње му е бележита:
Нозе има до ушите,
Крила има до плешките.
Рaсли ми салам порасли,
Станали са два јунаци.
И погине цар Филип,
И му седна на столнина
Александро чедото му,
Да царува да повеља
Таја земе и крајнина.
Дочуло е цар Хируда,
Та ми прати това бакшиш
Еден товар празово семе,
И му прати една трака,
Една трака, една жура.
Досети се Александро,
И тој му е бакшиш пратил:
Два товара от пипер семе.
Достигнаха два товара,
Достигнаха до цар Хируд,
Пак се сети цар Хируда:
Што е малко не се лаже,
Тој ќе дојде с повеќе оске.
Ајде ние да идеме,
Да идеме на панагир
Тамо јунасто да чиниме.
Излезова два јунака од два цара:
Упасова от цар Хируд негов сина
Упасова остра сабе,
Припустноват на кошие.
Ни ми стигна Александро,
Запреха се на друмове,
Тогај рече Александро,
Карај сега ти напреди!
Как закара тој напреди
По него иде Александро:
Като пусна брза коња,
Та го распра сас рогове,
И коње му и човека.
Сите ми се почудиха
И рекоха на панагир:
- Цар ќе биде Александро
Пак отиде до дома си
Коласа го цар Хируд
Да му земе царштината.
Отговори Александро:
-Ако сакаш да се бием
И ти збери силна оске.
Уплаши се цар Хируда,
Јак излезе Александро
Та му отне царштината.
Пак ми броди по земета
С пет стотин силен аскер,
Та ми броди от град на град,
Сичка земе посвоило,
Да ми седе да царова.
Пак отиде Александро
На крајнина в темна земе
Там имаше една вода,
Една вода таја река,
Та имаше тое риби,
Как ходеха по водата,
Там не може да замине,
Нето човек, не добитак
Там се чудет три дни време,
Та имаше два јунака
Два јунака на воскета
Имаха си затворено,
Стари татко ав сандака.
Питаха го до два брата:
- Чуеш ли ме, наши татко!
Научи ме , наши башта,
Как да минем през реката?
Отговори стари старец:
- Навалите до два огња,
Нажежите камењето,
Нафрлите ав реката,
Да се тргнат тие риби.
Тргнаха се, заминаха,
Заминаха през водата.
Де ги дочу Александро,
Та ги пита Александро:-
- Чуете ли, два јунака!
Кој ви учи, ум ви дава,
Што речете така станет,
- Тебе, царо, лажа нема:
Имаме си наши татко,
Затворено е в сандака,
Там го храним и го поим,
Тој на ичу, ум ми дава.
Кога беѓе нези заман,
Губеха се стари људи,
Зап учини Александро:
- Немој веќе да се губете,
Кога се умре сам от бога,
Кој не даде, тој ќе не и земе,
Пак отиде в темна земе,
Тамо најде жива вода.
Пак се врна Александро,
Та седело три години
На царштина, на столнина
Тој подрѓа сичка земе,
Сичка земе и краишта.
Заман дојде Александро,
Расходи се низ полето,
Тој имаше до две сестри,
Как си пиха жива вода,
Веќе тие ме умреха,
Отидоха в Бело Море,
Та се скриха од брата си,
Там си седат до денес дане,
Не умират, не становат.
Кога дојде Александро,
И коња наслужили жива вода напојили
И тој веќе не умира.
Пак пошета Александро
По друмове низ полето
С кафаџие чоадоре
Тамо стигна един старец,
Та ми кара дребан добитак,
Забахтал се ав азмака.
Тога рече Александро:
- Добро стигна. Ој ти старец!
- Дај бог добро, бре делио!
Те му рече Александро:
- Ајде , дедо, да врвиме!
- Де ќе врве, Александро!
Де ќе врве без добитак,
Тога рече Александро:
- Земте вие чоадаре,
Чоадаре кафеџие,
Извадите добитака,
От ќамура от батака.
Пуснаха се кафеџие
Да му извадат добитака,
Пак не может да го извадат.
Тога стана Александро,
Как ми фати добитака,
Та го здигна сос земета.
Тогај рече стари старец:
- Кој ти даде, Александро,
Кој ти даде таја јакост?
- Мене ми е Господ даде.
И му рече стари старец:
- Александро добар јунак,
Ги да влезеш дребан аскер,
Дребан аскер Господови:
Мушинките, комарете,
Можеш ли се од тех чуваш?
Тога рече Александро:
Ја поспи сичка земе,
Сичка земе и краишта,
Од тех мухи ни са бое.
Това не бе стари старец,
Ем си беше Риста бога,
Риста бога сам Христоса,
Ралма даде та си фркна на небото,
Па кондиса цар небесен
У рај божји посветени.
Пак си ходи Александро,
Пак си ходи трид дни и три ношти.
Та го гонат комарете,
Сан не му дават да заспие,
Леб не јаде три дни време,
Да замине това поле, тамо најде мајсторете,
Мајсторете дунгерето,
Това поле камен делат,
Камен делат за користо.
Тога рече Александро:
- Аман брате, от комаре,
Стој да легна в това камен,
Белке мога да се скрие,
Ав корито от камаене,
Де му влезет комарете:
В едно ухо тие влезат,
Те през друго излезова.
Там си умре Александро,
Ав камене от комаре.
Веќе му се довршило
Царство му се битисало.
Коње му е живо останало:
Пустиха го оф сазовето,
Оф сазовето ав Драмското,
Драмското в езерото
Там си живи до живота.
Тамо живи в езерото,
Тамо живи дур до днеска.
Това стори Александро.
Останала тае песна
Да се пои приказова.
От бога здраве, от мене песна.
Трагичната приказна за смртта на таткото на Василеос Александар Македонски,
Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски. А
aтентатот остана нерешен.
Локација: Македонија
Период: 336 п.н.е.
Позадина
Василеос Филип Македонски се оженил со Олимпија, принцеза од Молоси, Молоси беше сојузник на,
Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски.
Василеос Александар Македонские роден од тој брак.
По дваесет години Василеос Филип Македонски се оженил со Евридика, благородно македонско семејство.
Евридика роди ќерка, Ѕеиа (Европа) и во 336 п.н.е. Исто така и синот Каран.
Како резултат на тоа Олимпија и нејзиниот син Александар веќе не беше наследник на престолот. Бесена Олимпија се повлече во егзил во својата земја, Молоси.
Cвечен брак
Во текот на летото од 336 п.н.е беше прославен во Ага ( модерна Вергина ), античкиот град на Македонија, на свадбата на ќерката на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски и владетелот на Молоси, Александар.
Олимпија, мајката на невестата и сестрата на зетот, увиде можноста за одмазда на нејзиното семејство.
Бракот беше одбележан и денот после тоа беше објавено дека свечена поворка ќе му предходи на почетокот на игри.
Процесијата и смртта на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски
В зори, на Oлимписките Богови
им беше спроведенa
процесија, меѓу кои и статуата на Василеос Филип Македонски. Пред да влезат во арената Василеос Филип Македонски нареди на стражарите да заминaт, бидејќи само на тиранин му треба воена придружба
меѓу луѓетo. Заедно со Василеос Филип Македонски билe двајцатa млади принцови:
неговиот син Александар и Александар владетелот на Молоси, младоженецот.
По влегувањето, еден од неговите телохранители, Пајсaниа, пријде и гo избоде со нож Василеос Филип Македонски. Пајсaниа побегна во периферијата на градот, каде соучесници го чекале со коњи кои биле од планинскиотe
региони на Македонија,
a еден дури и од Ага, но тој се сопна и беше погоден од гонителите.
Смртта на Пајaсниа
Според едни Пајсаниа веднаш бил убиен од страна на гонителите, како во практиката беше проследено во многу други случаи на големи злосторства. Според други, тој беше уапсен, донесен во арената, испрашувани и осуден на смрт веднаш, можеби со прекумерна брзина.
Верзијата на Аристотел: верзијата на хомосексуалните
Според Аристотел, кој живеел во дворот како тутор на Александар, Пајсаниа го убил Василеос Филип Македонски, бидејќи тој беше навреден од страна на следбениците на Атал, татко на филиповата жена Евридика.
Тоа е една верзија на xомусексуалците. Пајсаниа бил љубовник на Василеос Филип Македонски. Атал, љубоморни, ќе го привлече на вечера Пајсаниа, откако се опил и под влијание на алкохол, бил предмет на сексуално насилство од страна на неговите луѓе. Пајсаниа барал да се одмазди за тоа дело од страна на Атал, но Филип не не сакал да слушне за тие поплаки.
Оваа верзија e со тенденција да го претстави убиството како приватна работа и дa го оцрнат семејството на Евридика.
Атал подоцна беше убиен по наредба на Василеос Александар,
a Евридика по налог на Василицас Олимпиjaнеговата мајка.
Пајсаниа и Олимпија: заговор роден во
Молосиja
Пајсаниа бил благородник кој потекнувал од западните провинции, штотуку приклучени кон Македонија. Претходно, овие земји биле дел од Молоси. Cемејството на Олимпија - молосиска принцеза, беше во родбинска врска со Пајсаниа. Контактите помеѓу двете семејства можат да се чести и Олимпија, исто така, може да влиае врз семејството на Пајсаниа.
Фактот дека имало соучесници на Пајсаниа
Смртта на Македонскиот владетел Василеос Филип Македонски ќе го води веднаш до престолот неговиот син со Олимпија, Александар.
Алтернатива беше дека поcле смртта на Василеос Филип Македонски да дојде на престолот синот на Евридика, внукот на Атал.
Со убиството на Василеос Филип Македонски, Олимпија се одмазди, а престолот на Македонија го презеде нејзинио син.
Според Џастин ( 9, 7. 10 ), Олимпија, кога се вратила во Македонија:
'' Tаа стави златна круна на главата на Пајсаниа, подигна гроб, понудила жртви во негова чест и го посвети на Ѕе мечот со кој Василеос Филип Македонски бил погоден'' .
Сепак, радоста на убиство не значи дека таа била вклучена во самиот чин.
Верзијата на неговиот син со Олимпија, Александар, Василеос Филип Македонски бил убиен од страна на Пајсаниа.
Според Аријан ( Експедиција на Александар , 15, 5 ), Василеос Александар тврди дека смртта на неговиот татко беше да се припише на персијците, веќе во војна со Василеос Филип Македонски. Во реалноста се чини дека овие луѓе не се фалат, но тоа можеше да биде воена пропаганда.
Кој беше иницијатор?
Постојат многу хипотези, но како и во други случаи на големи злосторства, нема докази. За жал, убиецот, благородникот Пајсаниа, беше убиен за време на бегство или по кратко време откако бил уапсен, уште еден класичена шема. Тој не смее да зборува.
Кованица од Дeмастион КE АРАКЛЕ И ДОН - Како Аракле (Херкул) и Дон (бог). Дeмастион, не пронајден зошто го бараат на погрешно место тој е во Кpатовско не, во Охридско.
Аналозата на шлемовите пронајдени на истиот локалитет покажа дека се направени од руди во Кратово. Овие сознаниа утврдуваат дека античките Македонци живееле на овие простори, а самиот Василеос Александар Македонски за неговите монети користел кратовска руда.
Ковањето на македонските кованици од злато и сребро било усовршено во градот Дeмастион - ДеМА с ' ТиОН - Д(е) МА с ' Т(и) он - Де (креаторот) МА (божицата Мајка) со Т(е) (Тар) ОН - тој, означува дека е вистинскиот, од страна на Василеос Филип Македонски, станале вистинско уникатно ремек дело во антиката и биле користени насекаде во античкиот свет. Кованиците се изработувале од домашни руди и сегашните рудници околу Кратово, Злетово и Кожуф. Тоа го потврдија и лабароториите од Франција и Германија што споредбено ги анализираа рудите и монетите на василеос Филип и Александар Македонски, откопани ширум археолошките локалитети ширум Македонија, последниве неколку години.
Пронајдените антички кованици на локалитетот Исар Марвинци професорите Блажо Боев и Соња Лепиткова од Факултетот за рударство од Штип и професор Владимир Берманец од Природо - математичкиот факултет од Загреб ги испратиле во лабораторија во германскиот град Дармштад, каде што со помош на неабразивен или недиструктивен метод го утврдиле точниот состав на кованиците, а потоа и каде се земени рудите за да се исковаат. Кованиците потекнуваат од 4 век п.н.е, а се направени од Кратовско-злетовската вулканска област.
Вaсилеос Амjнта ПРВИ ја вовел кованицата - СТАТЕР од сребро (сребреник), системот го копирал од Персија, за да го олесни екoномскиот развој во Македонија.
СТАТЕР - С' ТАТЕ 'Р, ЗЕМЈАТА НА ТАТКО.
С ТАТ АР по веродостојно.
СТАТАР - татковина - држава
С'ТАТО - ''STATO'' - држава, но на италијански.
''Patria'' - татковина, сé е сврзано со зборот татко, во однос на државата.
Вaсилеос Амjнта ПРВИ ја вовел и кованицата - ДРАХМА - ДР АХ МА.
Зборот ДРАХМА е Македонски, по прецизно тоа сé збир на 3 збора:
ДРАХМА - ДР АХ МА
Д'Р - дар
АХ - за
MA - Божицата Мајка - Ма
Значи: ДРАХМА - Дар за божицата Мајка - Ма ке дон и ја. Божицата Мајка - Ма, си го бара само своето, не туѓото.
Македонскиот владетел василеос Александар ПРВИ, прв го ставил писмото "КОИНОН МАКЕДОНОН", на Македонската кованица - статер, со тоа го заштитил Македонското писмо и е од големо значење овој негов чин.
Во Демастион, василеос Филип Македонски ја подобрил драстично македонската кованица - статер од сребро и вовел нова од злато - златен статер, така да Македонскита кованица од сребро (сребре-ник) и злато (злат-ник) - статер, станала интернационална валута за плаќање во трговијата и економијата.
ДE МА С' ТИ ОН - Со МА Си И ТИ, ОН е потврда за уникат.
Најверојатно Македонскиот владетел василеос Филип Македонски ја вовел кованицата ДРАХМА - Дар за божицата Мајка.
3 СТАТЕРA = 1 ДРАХМА.
Кованици од пелазгискиот град држава Сикион 350-280 пне
Кjзи - Маѕеја - Пелазгиски град близу денешна Бурса
Василеос Филип Македонски претставен на статер на Кизик - Пелазгиски град близу денешна Бурса (Турција). Маѕеја, Кjзи, статер од електрон (природна мешавина од сребро и злато), средина на 4 век пред Христа.
Аверс: Голем тркачки коњ трча кон десно јаван од Филип Македонски со брада, каусија и македонска капа на главата. Наметнат со хламида, долу под коњот риба туна.
Реверс: Тежина 16 грама, пречник 19 мм. Раскошна кованица, јасна и остро искована. Екстремно ретка и досега позната по многу малку примероци.
За нешто повеќе од една година, од пролетта 352-та година п.н.е. до пролетта 351-та година п.н.е., Македонија станала најголема воена сила во егејскиот свет. Од Ѕермополе (Термопилите) до Пропонтида, Василеос Филип Македонски надгледува огромна територија, која одговара на еден кружен лак од над 1000 километри. Влогот во судирот меѓу Аѕeна и Василеос Филип Македонски ја сменил природата: повеќе не станува збор за држење на неколку места на македонскиот брег, се работи за безбедноста на Аѕeника и за сигурноста на аѕаиското снабдување. Продолжувањето на политиката водена од Аѕeна од 357-та година п.н.е. (состојба на начелна војна, но со мошне малку воени дејства) станува крајно опасно. Сега треба или што побрзо да се склучи мир или да се тргне во решителна војна. Токму овој вториов став е тоа што Демостен им го предлага на своите сограѓани во првата Филипика.
Пред да го разгледаме овој говор чија силина ги изненади сите антички и современи толкувачи, треба да се потсетиме на аѕаjското мислење во 351-та - 53 година п.н.е.. Василеос Филип Македонски е предмет на сите разговори, неговите најмали дела и движења се отценуваат; се шират најразлични гласови
- Ј, во изворите се нарекуваат говорите на Демостен против Василеос Филип Македонски. Инаку придавката ''Ј'' значи да се биде против Василеос Филип Македонски.
Сознанието за моќта на Василеос Филип Македонски и за опасноста што тој ја претставува најпрвин предизвикало патриотски порив и довело до испраќање на една единица во поход на Ѕермополе во 352-та година п.н.е.. Малку подоцна, аѕајците изгласуваат решителни мерки за да го заштитат Илепонт од Василеос Филип Македонски, но овие мерки не ги спроведуваат: истите оние кои со одушевеност гласале за поход често покажуваат помалку ревност за плаќање на придонесите или за тргнување во поход. На оваа доста вообичаена неусогласеност се надоврзува склоноста кон малодушност. Некои аѕајци се опфатени со малодушна помиреност со судбината. Успесите на Василеос Филип Македонски му даваат речиси божеска моќ:
''Зошто тогаш да му се спротивставуваме ако е непобедлив
?''
Многу аѕајци кои мислеле дека Василеос Филип Македонски е безначаен во 353-та година п.н.е., ценеле дека е непобедлив во 351-та година п.н.е.: двете мислења имаат иста стварна последица, недејствување.
Демостен го почнува својот говор извинувајќи се што зборува прв (тој има само 33 години и обичајот налага најпрво да зборуваат постарите): тоа е, изјавува тој, зашто вообичаените говорници не рекле ништо корисно во претходните расправи. Воведниот пристап кон предметот не е скромен, но тој вовед е заслужен зашто јасно му најавува на слушателот дека ќе чуе предлози коренито различни од оние на кои е навикнат.
Демостен, потоа влегува во сржта на предметот и го започнува испитувањето на состојбата на Аѕeна со еден парадокс:
Тоа што најмногу ви наштети во минатото се состои точно во тоа што треба најмногу да ве разувери во иднина. Како тоа? Затоа што жалната состојба на вашите работи се должи на тоа што не сте сториле ништо од тоа што требало. И навистина, ако сторевте се што е неопходно а пак состојбата да беше каква што е сега, тогаш ќе немаше никаква надеж дека може да се подобри.
(Р1Ш., I, § 2)
По ова, Демостен ја поткрепува својата теза со историски примери за просечни состојби поправени благодарение на решително дејствување. Првиот пример е земен од аѕаjската историја: тоа е победничката војна водена од Аѕeна против спартанската доминација во почетокот на 4 -от век п.н.е.. Вториот пример е токму самиот Василеос Филип Македонски од почетокот на неговото владеење.
Ако Василеос Филип Македонски отценеше дека е многу тешко да се војува
со аѕајците кога тие имаа толку упоришта на неговата сопствена територија, а тој пак немаше ниту еден сојузник, тој не ќе направеше
ништо од она што го оствари, тој не ќе ја стекнеше оваа голема моќ.
(РШ., I, § 5)
Тоа што Василеос Филип Македонски постигнал толку успеси, не е затоа што тој има надчовечка сила, туку затоа што ги сфатил правилата кои владеат во меѓународните односи.
Но имаше нешто што тој добро го знаеше, аѕајци: ''а тоа е дека сите овие места се исто толку воени влогови достапни на сите без разлика, како што според законот на природата, добрата на отсутните се на оние кои се спремни да ги грабнат, имотите на негрижливите на кој и да е што не се плаши од мака и опасност. Да, таква била неговата мисла и еве како тој потчини сé, како држи сé и тоа што го освоил со оружје така и народите од кои направил сојузници и пријатели. Зашто најдобро е да се здружиш, да се врзеш со ониe кои се добро подготвени, цврсто решени да прават што треба''.
(РМ., I, § 5-6)
Василеос Филип Македонски е пример, значи може да се угледаат на него и да му се спротивстават: доволно е аѕајците да ги прифатат истите правила како него и „со божја помош" тие ќе му се одмаздат на „овој човек". Демостен потоа се обидува да ги отфрли забелешките кои неговите слушатели можат да ги спротивстават на делотворната политика што ја предлага. Тој подвлекува дека и Василеос Филип Македонски е ранлив:
Немојте да си замислувате, всушност, дека неговата сегашна среќа ќе биде постојана како онаа на некој бог. Не и него, аѕајци, го мразат, му се плашат, му завидуваат, дури и некои од оние кои изгледаат дека му се најверни. Само, сето тоа засега мирува, во недостиг на сигурна помош, заради вашата бавност и вашиот недостиг на решителност.
(РМ., I, § 8)
Тоа што уште нема побуна против Василеос Филип Македонски, е зашто незадоволните не можат да се надеваат на никаква поткрепа; се ќе се сменело ако аѕаите решително се замешале. Откако покажал дека напредувањето на Василеос Филип Македонски воопшто не било неизбежно, Демостен со гнев ја споменува моќта и намерите на
владетелот:
Дури не ви остава избор
да делувате или да мирувате... Нему секогаш му треба нешто повеќе; и насекаде околу него, тој не обвива во неговите мрежи, нас кои исчекуваме наместо да дејствуваме.
(РШ1., I, § 9)
Во ова излагање, Демостен ги окривува
без отворено да ги спомене аѕајците кои би се обиделе да се помират со
судбината, зашто славољубието на Василеос Филип Македонски е без граници.
Следи прочуениот прекор: „Кога значи, мажи аѕајци, кога ќе го направите тоа што треба?" Вообичаените одговори на ова прашање
што веројатно ги мрмореле многумина слушатели на Демостен
биле доста неодредени: „Кога ќе има нешто ново", „Кога ќе биде неопходно". Овие изрази педизвикуваат огорченост кај Демостен:
Ех! што би можело да има поново од ова, еден Македонец кој ги напаѓа аѕајцте и како господар ги уредува работите во
Аѕeна?
(РШ., I, § 10)
Продолжувајќи го своето исмејување на говорите држани во Аѕeна, Демостен ја подвлекува лекоумноста на гласините за здравјето на Василеос Филип Македонски:
„Василеос Филип Македонски умрел?
... Не, само е болен". Умрен или болен, каква разлика гледате во тоа? Нека исчезне; и утредента, самите вие ќе создадете еден друг Василеос Филип Македонски, ако кон вашите интереси вие постапувате со истата рамнодушност. Зашто не е неговата сопствена сила онаа која го направи толку моќен, туку многу повеќе нашата негрижа.
Парадоксот претставен овде е логичен заклучок на природниот закон изнесен погоре: добрата на отсутните им припаѓаат на оние кои дејствуваат (§ 5). Ако една сила запре да ги брани своите поседи, нејзината негрижа создава една празнина која веднаш е искористена од друга сила. Корените на нерамнотежата не се во силовитоста на оној кој го шири своето влијание, туку во недејствувањето на оној кој се откажал од самоодбрана.
Аѕаjското недејствување, продолжува Демостен, ќе го спречи градот да ги искористи најпогодните прилики:
Дури да претпоставиме за миг дека ќе го снајде несреќа и дека среќата
бидејќи таа секогаш правела за нас повеќе отколку што сме правеле самите ние
ќе ви ја направи таа услуга, знаете ли што ќе се случи? Присутни таму, помагајќи во општиот метеж, вие се ќе средите по ваша волја. Ама такви какви што
сте, залудно приликата ќе ви го дадe Амфиполитон, вие ќе бидете неспособни да го преземите, немајќи таму спремни ниту ваши сили ниту волја.
(РШ.. I, § 12)
Заклучокот кој јасно произлегува од првиот став на првата Филипика, е дека состојбата целосно зависи од однесувањето на аѕајците. Вториот став е јасно и точно излагање на план за дејствување (§ 13-30).
Демостен предлага две низи мерки: првите бараат подготовки, вторите мораат да бидат извршени веднаш. Говорникот најпрво предочува еден план со доста голем обем: за да се спречат можните нови навлегувања на Василеос Филип Македонски, аѕајците мораат да вооружат 50 триери, да бидат спремни самите да запловат и да подготват бродови за пренесување на половината коњица (исто така одредена да се испрати на местото на дејствувањето) (§ 16).
Или овие подготовки ќе го заплашат Василеос Филип Македонски, или ако се случи поинаку, тој ќе мора да се соочи со аѕаjско навлегување во
Македонија додека неговите сили делуваат надвор. Демостен не уточнува кога 50-те триери треба да бидат готови: најкусиот рок, што морало да им биде јасно на аѕајците, веројатно бил неколку месеци.
Мерките кои ги предвидува во блиска иднина се поскромни, но тој ги прикажува на многу подробен начин: треба постојано да се држат близу до македонските брегови 2000 коплити
од кои 500 граѓани, 200 коњаници од кои 50 граѓани
и 10 брзи триери. Оваа главнина за поход постојано ќе престојува во северен Ага Сеј и против Василеос Филип Македонски ќе води војна на чести препади, на негова територија. Откако уточнил дека присуството на граѓани во оваа главнина е неопходно за платениците и стратезите да бидат принудени да го слушаат народот, Демостен го проценува годишното чинење на оваа војска на вкупно 92 таланти овој износ не ќе е сосема доволен за издршката на војските, но како што тој воздржано вели „ самата војна ќе го надополни остатокот".
Демостен подготвил и изложил пред народот еден финансиски документ објаснувајќи каде да се најдат 92-та неопходни таланти; за жал, овој документ го нема во нашите ракописи.
По ова излагање, Демостен ги бодри своите сограѓани да го прифатат неговиот план. Тој ги подвлекува воените предности на неговите предлози. Василеос Филип Македонски не ќе може повеќе да го користи тоа што аѕајците се спречени од етесиските ветрови за да ги нападне нивните сојузници. Опсадата на македонските брегови со аѕajска флота ќе го спречи Василеос Филип Македонски да ги ограбува островјаните и
Македонецот ќе мора да се откаже од пиратството и од брзи потфати против Аѕeника.
По ова оправдување ритамот на првата Филипика се забрзува. Демостен наизменично дели совети и критики се побрзо и побрзо. Составувањето на говорот личи на она од некои драмски сцени на чиј крај по најдолгите тиради доаѓаат стихомитиите (реплики од еден единствен стих). Со тон на жестока сатира, Демостен ја подвлекува бесмисленоста на аѕаjското однесување покажувајќи неколку скандалозни и поразителни спротивности
меѓу Василеос Филип Македонски и Аѕeна, се разбира, но исто така меѓу уредувањето на игрите и на војската. Демостен го сведува однесувањето на Аѕeна преку сликата на барбарските боксери:
Вие, борејќи се со Василеос Филип Македонски, го правите истото што го прават барвбрите кои се борат со тупаници. Штом некој од нив е удрен некаде, тој таму ја става раката; го удираат на друго место, неговите раце одат кај што оди ударот; а да се одбрани, да види што доаѓа, ниту знае, ниту мисли на тоа.
(РМ1., I, 40)
Влогот на решението што треба да се донесе е претставен на се појасен и се погруб начин:
Не треба да се оди по настаните, туку пред нив.
Василеос Филип Македонски не ќе застане ако не му се препречи патот.
Бидејќи не сакаме со него денес да се бориме таму, можеби ќе бидеме на тоа присилени тука.
Ако не сте решени да ја извршите целосно задачата, состојбата е навистина лоша.
Не би можело да се рече дали првата Филипика направила впечаток врз аѕаjските слушатели на Демостен во 351-та година п.н.е.. Но неговите предлози не биле прифатени.
Ако првата Филипика е едногласно призната како ремек дело на речитост, некои современи историчари го критикувале планот на дејствување предложен од Демостен. Од една страна трошоците произлезени од овој план би ги надминале финансиските можности на Аѕeна. Од друга страна, од стратешка гледна точка, предложените мерки би биле истовремено неделотворни и опасни: присуството на аѕjиски единици на север воопшто не би му пречело на Василеос Филип Македонски, додека аѕjиската војска би била многу загрозена. Со вакво согледување, аѕајците навистина би биле поттикнати да не го прифатат мислењето на Демостен.
Првата забелешка воопшто не е пресудна. Демостен јасно излага колку ќе чини постојаното присуство на 10 триери и 2000 луѓе близу до македонските брегови: тој не го проценува чинењето на можното подоцнежно испраќање на 50 триери и многу коплити, но овде се работи за претпоставени трошоци, кои би биле направени само ако еден напад од страна на Василеос Филип Македонски ги наметне. Во тој случај, собирањето на вонреден данок би можело да ги обезбеди неопходните средства.
Втората забелешка е доста слободна. Ненадејни напади на малубројна војска можат да предизвикаат многу штети, дури и на една многу силна земја: доволно е оваа мала војска да знае да го искористи изненадувањето. Освен тоа, планот на Демостен е со две решенија: ако честите напади од 2000 војници не успеат да го одвратат Василеос Филип Македонски од неговите напади, еден голем поход ќе биде преземен за да го натера да се откаже од заземањето. Постојаното присуство на Аѕeна на север исто така би делувало како заштита и успокојување на нејзините сојузници во областа и предизвикување нови поврзувања.
Крајната цел на овие воени дејства е спомената само еднаш, а Демостен предвидува две можности: четите би морале да издржат, вели тој:
„Cе додека ни одговара да преговараме или додека не го покориме нашиот непријател".
Важно е да се забележи дека првата Филипика не ја отфрла можноста за иден мир со Василеос Филип Македонски: ова докажува дека Демостен во 351-та година п.н.е. не е воинствен и неодговорен одмазник како што некои си мислеа, ова особено покажува дека неговото надоврзување на предлозите на Филократ во 348-та-57 година п.н.е. не ќе биде ненадејни свртување, туку исход на долго размислување за условите на мирот. Во времето на првата Филипика меѓутоа, Демостен мисли дека мир е прифатлив за Аѕeна само ако односот на силите пак се урамнотежи во полза на Аѕeна или, барем ако територијалниот
одност запре да се менува во полза на Василеос Филип Македонски. Ако некој сака мир, треба најпрво да се подготви да води војна со решителност.... ''si vis pace para
belum'' - Ако сакаш мир, подготвувај војна.
Годините 351 и 350 година п.н.е. се години на одмор за аѕајците. Василеос Филип Македонски сигурно не мирува, но неговите походи се одвиваат далеку од Ага Сеј (Егејот), во Илирија и во Молосија. Тој исто така му посветува многу време на финансиското и воено уредување на Ѕецалија. Додека Македонецот ја зацврстува својата моќ, аѕајците
кои се уште се во војна со него
ги уживаат сите предности на мирот. Приходите на градот се зголемуваат; пристанишната опрема на Пиреј и спомениците на градот се обновени; богатите не плаќаат повеќе данок (еиспхора) и повторно се интересираат за користење на рудниците; сиромашните уживаат во поголем број бесплатни раздавања.
Демостен е убеден дека во блиска иднина ширењето на Василеос Филип Македонски повторно непосредно ќе ги загрози аѕаjските интереси. Користејќи го привременото затишје што Василеос Филип Македонски и го остава на Аѕeна, тој ги советува своите сограѓани целосно да го преправат нивното финансиско и воено уредување.
Говорот „За финансиите"
Помеѓу бројните искажувања на Демостен на оваа тема, нам ни е сочуван само говорот За финансиите изречен веројатно во 350-та.
Демостен почнува така што не застанува ниту на страната на поборниците за парични раздавања
кои според него сакаат само да му се додворуваат на народот
ниту на богатите противници на начелото за овие раздавања
кои се рамнодушни кон судбината на сиромашните граѓани. Неговата програма го задржува начелото на
„Олинѕеионки'' (По градот Олинѕеион на Халкидеон, не Олинтики).
ОЛИНЅЕОИОНКИ
1. Издржување на сиромашните граѓани од страна на градот, но бара „секоја награда да биде неделива од некоја извршена услуга".
Секој граѓанин, млад или стар, ќе биде сигурен дека ќе живее пристојно во време на војна и во време на мир, а новиот систем ќе има предност во обезбедувањето на воената моќ на градот.
Што се однесува до приходите на градот, како оние кои ги давате самите и кои се губат во непотребни трошоци, така и приходите од вашите сојузници, велам дека тие треба да бидат распоредени така што секој од вас да добие еднаков дел: за возрасните граѓани да служат како плата, за оние најстарите, или како дневница за надзор или за што и да е друго што ќе сакаат. Исто така барам вие да служите лично, без да го отстапувате тоа право на кој и да е; да имате војска која навистина ќе биде војска на градот, уредена со негови средства, така што вие ќе можете истовремено да живеете спокојно и да го правите неопходното.
Овој план исклучува обраќање кон платеницитe: самите граѓани ќе се борат и ќе добиваат плата. Планот на говорот има слиичности со спартанското уредување на класата на Еднаквите, иако Демостен се чува да направи таква споредба.
Демостен го завршува својот говор подвлекувајќи ја целта на реформите кои ги предлага и нивната неопходност: а тоа е да и се овозможи на Аѕeна да ја одржи својата положба во
замјите под Ѕермополе на првото место:
Срамота би била, аѕајци и тоа каква срамота! да се откажете од славното место кое вашите татковци ви го оставиле. Впрочем, не е во ваша моќ да се откажете од работите во замјите под Ѕермополе, дури и кога би сакале. Вие отсекогаш сте правеле многу; имате пријатели кои би било нечесно да ги оставите, непријатели на кои е невозможно да им верувате и кои не можете да ги пуштите да зајакнат. Се на се, тоа што сега им се случува на вашите политичари, кои не можат да се повлечат од работите кога сакаат, ви се случи и вам, бидејќи токму вие ја водите политиката во замјите под Ѕермополе.
Демостен се жали дека неговите претходни предлози имале малку одѕив и дека една второстепена ситница од неговиот „широк план" го задржала вниманието, предлогот да се создаде нова дневница од два оболи за некои работи. Се чини дека ниту говорот немал повеќе успех.
Одбивајќи секакво преуредување, аѕајците занемариле да се подготват за продолжувањето на борбите и однапред се осудиле на неподготвеност.
Првата „Олинѕеионка"
* Олинѕеионки се нарекуваат трите говори на Демостен во врска со Олинѕеион, најголемиот град на Полуостровот на Халкидеон - Х-алки-де-он (Халкидик), кој бил на чело на Лигата на Халкидеон составена од
градови држави сепаратисти на северноaгaјскиот брег.
На почетокот на летото 349-тагодина п.н.е., Василеос Филип Македонски отценил дека дошол часот да се освои Халкидеон. Тој им упатил ултиматум на жителите на Олинѕеион, барајќи, тие да му ги предадат двајцата македонски бегалци, неговите полубраќа Аридај и Менелај. Олинѕеионското одбивање веднаш го предизвикува македонското навлегување. Веројатно е дека барањето за предавање е само еден изговор, но не би можело сосема да се исклучи дека имало внатрешни немири во Македонија во 351/350-та година п.н.е. и дека Олинѕеионците ги примиле двата аргеадски принца со намера да ги поддржат нивните династички желби против Василеос Филип Македонски.
Загрозените жители на Олинѕеион бараат сојуз со Аѕeна и нејзина воена помош. Демостен во оваа прилика ја изговара својата Прва Олинѕеионка за да го поддржи цврсто барањето на Олинѕеион. Според него, понудата за сојуз од моќната Kонфедерација на Халкидеон е исклучителна прилика.
(2). Аѕајците мораат „целосно да и се оддадат на војната", принесувајќи ги нивните пари драговолно, борејќи се лично, не дозволувајќи си никаква немарност".
( 6). Демостен ги потсетува aѕајците на нивното птетходно недејствување и на нивната одговорност за издигањето на Василеос Филип Македонски: „Токму ние, аѕајците, го правевме Василеос Филип Македонски од ден на ден сé појак, токму ние му обезбедивме моќ каква што никогаш немал ниту еден
владетел на Македонија".
(11). Желбите на Македонецот се безгранични: ако се дограби до Олинѕеион „ништо не ќе го спречи да се упати каде што ќе посака", а аѕајците, бидејќи не го запреле „таму", ќе мораат со него да се борат „овде". Аѕајците не треба да се однесуваат како непромислени „луѓе кои позајмуваат со голема камата": инаку, ќе мораат „скапо да ја платат нивната негрижа".
(15). Расудувањето на Демостен е математички строго. Развојот на односот на силите во полза на Василеос Филип Македонски се објаснува со спротивноста меѓу неговото дејствување и тромоста на aѕајците. Ако противниците ги задржат истите ставови, сигурно е дека развојот ќе продолжи „до крај". Бидејќи е исклучено дека Василеос Филип Македонски самиот ќе стави крај на своето ширење (желбата за освојување е страст на неговиот живот, вели Демостен), само едно менување на однесувањето од страна на aѕајците може да го сврти текот на историјата: значи од животна важност е aѕајците да ја сфатат опасноста и да се свестат.
По ова предупредување, Демостен го изложува планот за дејствување. Аѕајците мораат да испратат во северен Ага Сеј две единици за поход, едната на Халкидеон за да ги одбрани загрозените градoи, другата во Македонија за да ја пустоши државата на Василеос Филип Македонски. Овој двоен напад
кој многу личи на оној што веќе го предложил во Првата Филипика
според Демостен е неопходен за да се натера Василеос Филип Македонски да ја крене опсадата (17-18).
За да се платат трошоците на овој двоен поход, аѕајците , изјавува Демостен, располагаат со повеќе пари од сите други народи:
„Ако сакаат да ги употребат овие пари за трошоците на војна, тие немаат потреба од други средства" (§ 19).
Алудирањето на касата за вojнa е јасно, но Демостен внимателно укажува дека тој не предлага никаков декрет со цел овие пари да се користат за воена потреба (таквиот предлог би бил незаконски). Откако кратко потсетува на својот план за даночното преуредување и жали што народот не го одобрил, Демостен се задоволува да предложи еден вонреден данок:
Мојата замисла е дека треба да подготвиме војска, да имаме со што да ја платиме и да направиме така што секој што зел пари, да го стори тоа што мора да го прави; вие, напротив, сте на мислење дека е добро да се земаат пари во време на празниците без ништо да се прави. Затоа единственото решение, според мене е да се утврди еден општ данок: задолжителен, ако трошокот треба да биде голем; ограничен, ако тој е мал. Во секој случај, потребни се пари; без пари, ништо од тоа што е неопходно не може да се направи.
Како во првата Филипика, Демостен заклучува подвлекувајќи ја тежината на влогот:
„Вие денес имате избор или да го нападнете Василеос Филип Македонски кај него или да бидете нападнати од него кај вас".
Втората „Олинѕеионка"
Аѕајците брзо го склучиле сојузот што го барале жителите на Олинѕеион. Требаше да се почитува овој сојуз и да се испрати помош. Се
чини деке одреден број граѓани биле престрашени од идејата пак да се почне активна војна против Василеос Филип Македонски. Затоа Демостен ја подредува суштината на својата Втора Олинѕеионка за да покаже дека моќта на Василеос Филип Македонски е кревка.
Василеос Филип Македонски ја создаде својата држава со кривоклетство и лага: оние кои ги насамарил ќе се кренат против него при најмал пораз
особено ѕецалците. Самите Македонци се уморени од војните од кои ги трпат сите маки и сите лишувања, додека сета корист е за Василеос Филип Македонски. Неговиот двор има само просечни ласкавци: Македонецот, како и сите тирани мрази доблесни луѓе. Неговата василеондон и
зeмјa се „болни" и нивните слабости ќе се покажат само ако аѕајците решително тргнат во војна.
Mу забележувале на Демостен дека ги преувеличува слабостите на Василеос Филип Македонски и особено дека не ја познава приврзаноста на македонските
војници кон нивниот
владетел. Сепак треба да се одбележи дека жалбите што им ги припишува Демостен ги најавуваат непријателските говори на македонските војници против Василеос Александар Македонски.
Но тие, немајќи никаков удел во она што го задоволува неговото самољубие, сотрени од овие постојани походи од земја во земја, страдаат, живеат бедно, затоа што се спречени да работат или да останат дома, дури и без можности да го употребат по своја волја тоа што можат да го заработат, бидејќи пазарите во земјата се затворени поради војната. (Е евидентно дка аѕајците или Дмостен, не знаеле или игнорирале дека војската на Василеос Филип Македонски биле платена војска, тоа им било работа).
Можеме да се прашаме дали Демостен нема некакви известувања за негодување кај непријателот.
Освен тоа и особено, споредбата на втората Олинѕеионка и побројните говори во кои Демостен подвлекува дека Василеос Филип Македонски е опасен ја покажува длабоката усогласеност на неговата мисла и на неговиот став. Василеос Филип Македонски не ќе се запре ако не го запрат, но тој не е ни неранлив ни бесмртен и неговата моќ може да биде урната. Василеос Филип Македонски да беше непобедлив, неговата среќа да беше постојана како онаа на боговите, борбата против него би била безнадежна. Таков не е случајот: се
може да се смени, за Василеос Филип Македонски како и за Аѕeна, и токму тоа му ја дава на започнатиот судир сета полнотија.
* Говорите на македонските војници во времето на Василеос Александар Македонски не можат да се наречат непријателски, бидејќи станува збор за барање за нивно враќање дома, поради исцрпеност од една и незадоволство поради вклучување на персијци во управата на државата и војската од друга страна. Инаку во историјата нема друг пример на меѓусебна доверба, љубов и верност на војската кон својот водач и такво разбирање од страна на војсководецот.
Третата „Олинѕеионка''
Малку време потоа, додека аѕаите уште немаат испратено никаква помош, Демостен ја изговара третата Олинѕеионка.
Тој најпрво настојува да ги растера самозалажувањата предизвикани од неколку фалбаџии кои зборуваат за „казнување на Василеос Филип Македонски". Итната задача, е да „се спасат сојузниците" и „ова е засега доволно".
Уште повеќе, ако аѕајците и понатму го одбегнуваат потребниот напор, не ќе биде загрозен Василеос Филип Македонски, туку Аѕeника. Дипломатската состојба ја прави заканата многу сериозна: ако падне Олинѕеион, ниту многу слабите фоќијци, ниту ѕеванците, непријатели на Аѕeна, не ќе го спречат Василеос Филип Македонски „оттаму да им ја покаже тежината на неговото оружје".
По ова повикување кон стварноста, Демостен непосредно ја напаѓа главната законска пречка за решителната политика која се наложува
''законот на Еубул за теориконот''. Тој бара да се воведе ''служба номотети'' за да се укине овој штетен закон, предлагајќи, без сомнение подбивно, самите творци на законот да дадат поттик за негово укинување. Следува жестока критика за аѕajските политички навики, која особено е усмерена кон Еубул и неговите пријатели, но без да ги именува. Одгворни за недејствувањето на Аѕeна, се ласкавците кои ја присвоиле народната власт и кои ги претвориле граѓаните во корисници на социјална помош:
'' Сега, напротив, политичарите се тие што располагаат со се, преку нив се прави се; а вие народот, разлутени, лишени од вашите пари и вашите сојузници, доведени во состојба на слуги, при се што сте граѓани, вие сте среќни ако ви раздадат нешто од парите за претстави, ако подготват една поворка во месецот Боедромион; на крајот
одлика на храброст која надминува се вие сте им благодарни што ви го даваат тоа што е ваше. Што се однесува до нив, откако ве затворија во градов, тие ве водат во кавги и ве кротат за да ве припитомат ''.
** Boedromion e месец во аѕаискиот календар = септември.
*** Во оригиналот стои: Овие пак откако ве затворија во градов ве водат кон тоа да ве припитомуваат правејќи да сте им подложни.
И покрај третата Олинѕеионка, народот не започнува постапка за укинување на ''законот за теориконот''. На крајот на летото аѕајците испраќаат на Халкидеон 38 триери и 2000 пелтасти под водството на Харес. Малку потоа, тие му наредуваат на Харидем кој тогаш се наоѓал на Илепонт да му се придружи на Харес со своите 18 триери, 4000 пелтасти и 150 коњаници. Напорот направен од Аѕeна не е голем, но овие чети за поход, за жителите на Олинѕеион не се безначајна помош: на почетокот на пролетта 348-та година п.н.е., Харидем им ги одзема на Македонците териториите кои тие ги имале освоено. Освен тоа, жителите на Олинѕеион можат да се надеваат дека на оваа прва поткрепа ќе се надоврзат побројни помагања. Веројатно е дека во пролетта 348-та година п.н.е., аѕајците
барем делумно би ги послушале советите на Демостен и дека би направиле знажителен напор за да се спаси Олинѕеион доколку немирите на островот Ејвоја не го беа свртеле нивното внимание.
Буната на Ејвоја
Градовите на островот Ејвоја влегле во аѕаjската конфедерација во 357-та година п.н.е. по неуспехот на ѕеванските обиди за надзор над големиот остров (во близина и на Аѕeника и на Воиoа). Привидниот мир на Ејвоја од 357-та година п.н.е. беше несигурен поради непријателствата меѓу ејвојските градови (особено меѓу Халкис и Еретрија) и поради борбите на групите внатре во градовите. За да го задржат нивното влијание, аѕајците се потпирале, според приликите, на различните струи и понекогаш ги поддржувале тираните кои ги биел глас дека се про-аѕаjски како Плутарх од Еретрија. Личните врски меѓу аѕаjските говорници и ејвојските водачи играат исто така важна улога: Плутарх од Еретрија е пријател на Мејдија, влијателен член од кругот на Еубул.
За време на зимата 349/348-та година п.н.е., избувнува побуна во Еретрија и тиранот Плутарх е истеран. На поттик од Мејдија и Еубул, една мала чета аѕаjски коплити под водството на Фокион е испратена на Ејвоја за да го врати Плутарх на власт. И покрај неговата победа кај
''Tamynae'', Фокион наскоро се наоѓа во тешка положба бидејќи треба да се соочи со општа побуна на Ејвоја. Походот на аѕаjската војска имал како последица да ги сплоти повеќето Еубојци против Аѕeна. Востанието го водел еден решителен водач, Калија од Халкис, чија програма се состои во три точки: Ејвоја на eјвојците, водство на Халкис и власт за Калија. Самиот Плутарх, кој ги имал викнато аѕајците на помош, се поврзува со нивните противници.
Ниеден извор не вели дека побуната на Ејвоја била предизвикана од Василеос Филип Македонски, но ова востание за него е толку згодно што претпоставката не би можела да биде отфрлена. Уште од 351-та година п.н.е., Василеос Филип Македонски се обидува да крене некои Ејвојци против Аѕeна; во првата Филипика (§ 37), Демостен вметнува едно писмо од Василеос Филип Македонски до eјвојците, особено „дрско" во однос на аѕајците. Калија во секој случај бара сојуз со владетелот на Македонија; овој се сложува, му ветува своја парична поткрепа и можеби испраќа неколку чети.
Аѕајците, вовлечени во два судира на две различни боишта, мораат да направат тежок стратешки избор: треба ли првенствено да им се помогне на oлинѕеионците или да се задуши буната на Ејвоја? Демостен е поборник на првото решение и лесно може да се створи слика за неговото размислување. Нови задоцнувања во праќањето аѕаjска помош на Oлинѕеион носат опасност од неповратно губење на еден важен сојузник; кога Oлинѕеион ќе биде спасен, ќе има уште време да се возобнови аѕаjскиот поредок на Ејвоја. Верен на својата строго одбранбена стратегија, Еубул има спротивно мислење: Oлинѕеион е далеку од Аѕeна, додека Ејвоја е сосема блиску и од првенствен интерес за безбедноста на градот. Мислењето на Еубул победува: народот гласа за масовно собирање на коплити и коњаници и нивно испраќање на Ејвоја.
Декретот на Аполодор
Истовременото водење на две војни на Аѕeна и прави големи парични тешкотии. Аполодор.
Мешањето на Василеос Филип Македонски на Полуостровот на Ѕе.
Втората „Филипика"
Во 346-та Василеос Филип Македонски не можел да направи воена прошетка која би го наметнала како арбитар во политичките работи на Полуостровот на Ѕе, но состојбата на Полуостровот на Ѕе му дава многубројни прилики да го прошири своето влијание во подрачјето. Најголемиот број градовите држави водеа мошне жестоки социјални и политички борби: во многу случаи, една од групите (обично олигархиската) му испараќа повик за да ги надвладее своите противници. Олигарсите од Мегара и Елида, се чини добиле средства и платеници од Василеос Филип Македонски во 345-та година п.н.е..
Заканата со која Спарта ги оптоварува своите соседи
Меценаион, Мегаполитон и Аргос
претставува втора шанса за
владетелoт на Македонија. He можејќи да сметаат ни на Аѕeна, сојузник на Спарта, ниту на ослабената Ѕева, градовите кои се плашат од обновување на спартанската моќ бараат заштита од Василеос Филип Македонски.
Еден натпис споменат од Дидим ни открива дека на крајот на 345-та година п.н.е. жителите на
Меценаион и Мегаполитон побарале да бидат примани во Амфиктионијата: тие се судриле со одбивање, (еден таков развој би ја намалил нивната важност), новозможно е дека Василеос Филип Македонски бил наклонет кон ваква преобразба која би му овозможила да спроведе превласт над целиот Полуостров на Ѕе, почнувајќи од Делфи.
Бидејќи Спартанците ги обновиле нападите против нивните соседи пролетта 344-та година п.н.е., Василеос Филип Македонски испраќа платеници на помош на
Меценаион, a ce шири глас дека и тој самиот се подготвува да дојде за да преземе поход против Спарта.
(Phil., 2, 15). Демостен постигнува да биде испратен од народот како пратеник на Полуостровот на Ѕе и ги предупредува жителите на Аргос и на
Меценаион против македонскиот сојуз; поради нивната доверба во Василеос Филип Македонски, жителите на Олинѕеион доживеале градот да им биде разурнат а ѕецалците ја изгубиле својата слобода.
(Phil., 2, 20-23):
„Eдинствената заштита на демократиите против тираните, е недовербата" (24).
Демостен не успева да ги оттргне од македонскиот сојуз жителите на
Меценаион, Аргос и на Мегаполитон, но неговата постапка предизвикува писмен приговор од Василеос Филип Македонски кој се чуди поради непријателското однесување на неговите аѕаjски „сојузници". Додека аѕајците се договараат за одговорот што треба да го дадат на ова писмо од Василеос Филип Македонски, Демостен ја говори својата втора Филипика.
Bтора Филипика
Спротивно на првата Филипика и на Олинѕеионките, овој говор не предлага никаква непосредна мерка. Демостен веројатно знае дека на
владетелoт на Македонија, аѕаите ќе му испратат учтив и помирлив одговор и впрочем не гледа никаква штета од тоа Аѕeна да покаже исто лицемерство како Василеос Филип Македонски. Втората Филипика сака да влијае врз аѕаjското мислење, тоа е едно разоткривање на краткорочните и долгорочните планови на Василеос Филип Македонски, и проглас во прилог на една политика на отпор заснована врз недоверба.
Демостен забележува дека, од склучувањето на мирот, Василеос Филип Македонски постојано ги поддржува ѕеванците и нивните сојузници од Полуостровот на Ѕе на штета на аѕаjските интереси; гласовите за недоразбирање меѓу Василеос Филип Македонски и Ѕева засега се целосно незасновани. Оваа пристрасност на Василеос Филип Македонски е сосема природна:
Тој знае дека ѕеванците се бореле на страната на барбарите /во 480-та п.н.е./ и дека жителите на Аргос не сториле ништо за да ги запрат. Затоа е сигурен дека и едните и другите, загрижени за сопствените интереси, воопшто не ќе бидат загрижени за заедничките интереси на
Полуостровот на Ѕе. Тој си вели дека доколку го сака нашето пријателство, ќе го има само под услов да се придржува до правдата, додека здружувајќи се со нив, ќе ги престори во помошници на неговото славољубие.